Week 2 : 4-10 november

Dinsdag ga ik met de dala dala met Tirza en Marianne naar het project. Dit keer met volle rugzakken kleding.

Ook tijdens ons vervoer een muts uitgedeeld, wat een lol is dat zeg. We worden vriendelijk onthaald door de nanny's op het project en met omhelzingen begroet. Mijn naam onthouden ze al. Dat voelt goed. Het is iets drukker omdat het vanochtend droog en zonnig was. In overleg met Neema, de Coordinator er is tijd om kleding na de lunch te verdelen. Nanny's verdelen de kleding zo dat degene die het minst bedeeld zijn de broeken/truien krijgen. Voor alle kinderen is er natuurlijk iets en met sokken zijn ze net zo blij als met iets anders van kleding of stiften.

Een dag op de opvang begint met gezellig spelen. Ouders noteren dat hun kind is gebracht en tot 10.00 komen kinderen aanwaaien ( het blijft African time) Vervolgens wordt een "heerlijke" beker warme pap voorgezet. Voordat de kinderen daaraan beginnen wordt keihard " "thank you god, for this food ! Welcome teacher " geschreeuwd. De een vindt de pap heerlijk, de ander gruwelt ervan. Voor sommigen is dit het eerste wat ze vandaag krijgen. Als iedereen het op heeft ruimen ze zelf de bekers op. Samen met een vd nanny's gaan de kinderen naar de klas. Daar wordt het aan ons vrijwilligers overgelaten. Improviseren dus iedere dag weer. We hebben nu al maskers gemaakt, bootjes gevouwen, gekleurd, gepuzzeld, het alfabet geoefend in het Engels en daarnaast liedjes met ze gezongen waarbij bewegingen gemaakt worden. Dat vinden ze echt leuk.

daarna gaan ze lekker buiten spelen. Tikkertje, verstoppertje, " schipper mag ik overvaren" zijn voor hun onbekend maar vinden ze heel erg leuk. Ondertussen worden we vriendelijk bekeken door de nanny's die de allerkleinsten knuffelen, eten geven of op de rug dragen. De kleintjes eten rond 12.00 een groentje prutje, gewoon rechtop zittend op de grond met een slab voor. Ook geen flessen maar water uit de beker net als wij. Dan is het " Lalla-time" en worden ze gewoon allemaal op de buik naast elkaar gelegd en slapen ze vrijwel meteen. Bijzonder is het wel.

Rond 12.30 wordt het warme eten opgeschept op borden en zetten we ze klaar op de tafeltjes voor de oudere kids. Kinderen in een rijtje om handen te wassen. Oja, intussen zijn de oudste 5 kinderen met een tuk-tuk gebracht vanuit de school. Het meisje wordt als de koningin onthaald en is ook zo lief voor alle kindjes. Zij werkt eigenlijk direct mee bij het handen wassen. Kinderen gaan eten en dat wordt voorafgegaan door weer even hard te schreeuwen met stijf dichtgeknepen ogen.

Lege borden brengen de kinderen zelf naar buiten en dan nog even lekker dansen op Afrikaanse muziek. Geweldig, daar staan we dan met onze stijve heupen. Het moet hilarisch zijn voor hun om ons te zien stuntelen.

Ook dan voor de oudste kinderen " lalla-time" en kruipen ze met 2 in bed. Dekentje en snurken maar.

Voor ons zit het er dan meestal op en nemen ons meegebrachte broodje of we gaan ergens even een broodje eten in het afri- café of bij fifi's.

De kokkin op het project Agnes ( mamma Agnes) is een ietwat oudere vrouw. Ieder dag vraag ik haar wat ze heeft gemaakt voor de kinderen en mag ik het proeven. Ik vind het geweldig. Ze koken vaak ook gewoon buiten op een vuurtje.

Ik kreeg nu Ugali. Het is een puree van meel en water. Heel vast , en daarbij jus met tomaat en ui, en een beetje spinazie. Op zich prima eten alleen : wel met de handen opeten.... Ze liet met direct zien hoe ik het moest eten. Prachtig is dit toch.

Bij het project zit tevens een naai atelier waar 4 dames werken, Jacqueline, Violet, Annyt en Glory. Een oudere dame naast nanny ook iemand die sieraden maakt. Lekker door het atelier gesnuffeld en met de dames gesproken, 4 oude trapnaaimachines staan in een heel warm lokaaltje naast elkaar en daar wordt van alles gemaakt van jurken tot laptoptassen met uiteraard de mooiste stoffen.

Na weer een mooie werkdag hebben we een capu bij africafe gedronken en toen naar huis.

Deze week al geskypt met thuis. Toch wel bijzonder dat het allemaal kan zolang er stroom is en het wifikastje is opgeladen.

De eerste week van november. Ik hoor van de anderen dat er de afgelopen weken nog geen druppel regen is gevallen en vanaf afgelopen zaterdag 1 november dus iedere dag wel een bui. De korte regentijd is dus blijkbaar gekomen.

Maar nog steeds is er dagelijks wel tijd om met een Afrikaans muziekje in de oren te genieten van de namiddagzon bij ons huis want de temperatuur is gewoon heerlijk.

Vrijdag 7 nov weer een leuke dag op het project. Vandaag zijn de kinderen zo druk en ik krijg moeilijk de aandacht van ze. De nanny is er ook niet dus kan haar niets vragen te vertalen. Dan maar even de puzzels, het alfabet. Hierbij pakt een van de kinderen een stuk hout ( de aanwijsstok) en wijst daarmee de a aan en zegt " a is from apple" dan zeggen ze het allemaal na. Eenmaal bij de 'z' aangekomen is de aandacht weg en gaan we gauw weer naar buiten voor een lekker speel uur. Zij genieten en ik ook; " schipper mag ik overvaren " . Ze vinden dit zo leuk dat we het vertalen naar het Engels zodat de nanny's het na ons vertrek ook kunnen blijven doen. Ook zij vinden het nl leuk.

Nadat we de dala dala naar town hebben genomen stappen we over in de taxi naar het zwembad van de TGT. Daar genoten van de namiddagzon en een pizza bij zonsondergang.

Zaterdag om 08.30 zit ik in de kerk. Het zou een mooie gospeldienst worden. Helaas is het koor nu net op weekend en horen we het eerste uur alleen maar de voorganger heel enthousiast lezingen voordragen en uitleg geven hierover. Dit gaat met vele gebaren en stemverheffingen gepaard. Terwijl iedereen op zijn eigen tijd binnenkomt en vertrekt besluiten we toch maar weer te gaan. We doen volgend weekend een nieuwe poging want juist dat vele zingen maakt het zo speciaal.

Vandaag zondag gaan we samen vroeg op pad. We hebben een gids geregeld voor een dagtocht in Marangu , aan de voet van de Kilimanjaro. Op zondag loopt men er netjes bij en ga je naar de kerk. Er is hier aan kerken geen gebrek. Anglicaans, luthers, rooms katholiek, er zijn moskeeën,baptisten gemeente. L

Keus genoeg dus. Terwijl wij ons begeven naar de ingang van het Kilimanjaro national park zie ik eindeloze rijen mensen lopen langs de weg met nette kleren. Allemaal op weg naar een kerk.

Een chauffeur brengt me naar Moshi waar de gids me vanaf daar vergezeld naar Marangu waar ik naar een prachtige waterval loop en de locals van minstens 8 mt hoogte zo het water in duiken. Ik besluit gewoon te kijken. Een gratis voetmassage door de visjes is ook heerlijk na zo'n tochtje.

Vervolgens nog zelf koffiebonen geroosterd, gemalen met een stok en vervolgens een heerlijk bakkie leut gedronken. Wat smaakt dat fantastisch zeg. Ook een ervaring rijker wat betreft het bananenbier of wijn. Jeetje, wat is dat bitter en alcohol percentage van 10%. Weer een prachtige dag. Dit alles op de plaats waar de kili-klimmers het park weer uitkomen.

Het uitzicht wordt met de minuut beter en uiteindelijk word ik getrakteerd op een fantastische blik op de Kilimanjaro. Wat een pracht!!!

Vandaag maandag 10 nov heb ik samen met Tirza en Marian met de kinderen gezongen en op instrumenten gespeeld. Blokfluiten, triangel, tamboerijn, trom, xylofoon. Ze kunnen goed herrie maken zeg!!!

Zo eenvoudig maar zo leuk is het om met een ballon te spelen. Dat blijkt toch wel, ook als de ballon eenmaal stuk is wordt er nog met de overgebleven stukjes gespeeld.

Morgen spreek ik de manager van Walk in Love ( Aubree) om af te spreken wanneer we spullen gaan kopen. Ik kan niet wachten.

kwa heri!!!