Week5 24 nov- 1 dec

Dinsdag de winkel wordt ingericht en we maken het samen mooi. Aubree komt ook en al snel worden verschillende kinderen in mooie kleding gehuld. Prachtig die gekleurde Afrikaanse stoffen.

Inmiddels voelt het vertrouwd om zo bezig te zijn met het werken hier. Morgen ga ik samen met mama joshua de spullen kopen voor de pakketten.

'Smiddags helemaal niet lekker, hoofdpijn, misselijk en spierpijn. Toch maar wat gegeten en op tijd 20.00 naar bed.

Heerlijk geslapen en voel me weer kiplekker...veel te weinig gedronken. Je moet echt minstens 2 1/2 lt. water nemen.

Woe

Vandaag een dag met shoppen voor de pakketten wat is dat lachen samen met mama Joshua ( zo noemen ze de moeder van Joshua een v kinderen hier) de 50 kilo rijst, bonen en suiker. En hoe krijg je dat mee? Nou gewoon op de bagagedrager vd fiets ...zie de foto.

Vera, een ve studenten fysio met wie we kennis hebben gemaakt is op het project komen kijken. Nog een mooi idee uitgewerkt op de pc voor op de deur vd winkel. Na 14.00 naar town voor een vitamineboost.

Smoothie met avocado, ananas, mango en een heerlijke salade. Een welkome lunch na veel droog echt droog brood en geen melk....

Geen stroom

Donderdag manden gekocht met Mother Joshua op de schouders mee terug genomen.

Afspraken gemaakt met de manager over organisatie kerstpakketten

Die heeft de Coordinator geinstrueerd wat en hoe ze het met mij kon regelen.

Een beetje gênant wel want het moment dat ik kantoor binnenkom en hen er naar vraagt voel ik de manager een enorme zucht laten en Blijkt dat er nog niets is gedaan.

Haha, ik ben er al aan gewend want kijk er niet meer van op.

Dan toch gewoon morgen....maandag dinsdag. Ik zit er niet mee...

De vrijdag staat in het teken van Zakjes vullen:

150 zakjes, rijst, suiker en bonen gevuld, alleen van 1 kilo.

Lekker met de kindjes gespeeld, en die hebben ook zichzelf vermaakt met lege water flessen en die met zand te vullen. De fietsjes mochten vandaag nog niet naar buiten, waarom dat weet ik niet.....

Geen zin in het 4e rijstgerecht deze week dus heb Reheema ( onze "huishoudster") gezegd dat ze niet hoefde te koken.

Na het project doe ik even een bakkie bij Fifi's en ga bij cinema's lekker Mexicaans eten. Das lang geleden zeg zo'n heerlijke taco!!!

Bij thuiskomst hoor ik Lucas al van verre kuchen, nouja kuchen.... Het is rochelen, niezen, neus ophalen....en ook al heb je ramen dicht, door de enorme ventilateroosters hoor je zijn geluid alsof hij naast je staat.

Thuis geen stroom dus zolang het kan nog Skypen met Alexandra. Heel gezellig met 2 kaarsen voor me zodat Alexandra me ook nog net kan zien .....

Gelukkig heb ik net gedoucht voor het donker wordt,en het water was lekker lauw/koud.

Zaterdag

Deze zaterdag een rustdag zowaar. Niet dat ik erg moe wordt hier maar ik geloof dat dit op een hand te tellen is dat ik hier kon uitslapen; er is volgens mij altijd wel wat geweest....

Vandaag kan ik uitslapen dus maar om 5.30 zitten er 2 hele kleine vogeltjes ( kleiner dan mussen) met hun snaveltjes te tikken tegen het raam.....Heerlijk, wat een lol.

Ik besluit eens alvast wat spullen te gaan inpakken. Ik weet dat we morgen een gezellige maar volle dag hebben.

Vera, ( de student fysiotherapie ) komt vanavond nadat we hebben gegeten hiernaar toe want al haar huisgenoten zijn nu weekend weg.

Zij zit daar anders alleen in een saai huis. Uiteraard de gards geïnformeerd want die moeten dit wel weten.

Kijken hoe het met de stroom gaat vandaag.....

Vanmiddag even nog door town geslenterd en om 15.00 terug thuis lekker even buiten relaxt en " gekletst" met Lucas breng deze tijd uiteraard met swahili door en das best vermoeiend. Gegeten bij de cinema's . Tot 0.30 buiten gezeten met Vera. Super gezellig!

Zondagochtend ontbeten met tosti, ei en frambozen. 11.00 staan we bij Josephine voor de deur want we gaan pilau maken samen met Deense Scarlett, Vera en Alice (een huisgenoot van Vera).

Josephine had zich dik keer uitgedost in Afrikaans tenue fantastisch

Het was heerlijk, pilau is dus een gerecht met gaar gekookt rundvlees in pressure-cooker , rijst, allerlei kruiden, pilipilihoho ( dat is gewoon paprika)

Salade met schrik niet, wortels, erwten, uien dat gemengd met een halve pot mayonaise en omringd met sla en gesneden uien opgediend. Gebakken banaan daarbij en je hebt een tafel vol heerlijks om 13.00 's middags.

Vervolgens 3 boda boda's ( de taxi brommers) geregeld om nog een keer naar de TGT te kunnen gaan. Voor 6000 (3 €) brengen ze ons naar het 8 km verderop gelegen sportterrein ( met zwembad en bar) ja, nu kan het nog. Even dreigt het te gaan regenen maar gelukkig ,zoals zo vaak, breekt het ineens ook weer open en geen wolkje aan de lucht.

Al kletsend vraagt Alice zich eigenlijk af hoe oud ik ben omdat ik vertelde 2 dochters te hebben van ongeveer haar leeftijd ( Alice is 19). Mijn dag kon niet meer stuk want ik werd 42 geschat en was dus gewoon op pad met " 2 dochters" . Daar moet op gedronken en gegeten worden.

Een laatste overheerlijke pizza hier met een glaasje en helaas geen mooie zonsondergang maar die denken we er maar bij.

Om 18.30 heerlijk geskypt met thuis, de laatste keer met Ard-Jan want morgen is hij hier gewoon. Het beeld is enorm grappig. Naast natuurlijk het allerbelangrijkste ( Cecile , Marleen en Ard-Jan) staat er ook hagelslag, dropkrijtjes, pepernoten in beeld.

Vera en Alice worden opgehaald door Henry die zoals altijd weer een half uur te laat is. Niet dat het erg is voor mij maar meer voor de meiden.

Ik geniet nog een keer van dit mooie plekje buiten met de vogels , het rumoer van de buurt, de bewakers die buiten zitten te kletsen met anderen. Hierbij geluiden van spugen, steeds maar " hé-hé " roepend en hard lachend. Geen touw aan vast te knopen waar het over gaat.

Op tijd er in is ook lekker na weer een fantastische dag.

Maandag , de koffers zijn gepakt. Stelt ook niets voor, een broodje buiten na een nacht met een bui. Om 11.00 spreek ik Marit ( Coordinator Doingoood) voor het laatst. Heb haar verrast met een chocoladeletter en een mooi mutsje van Geertrui! Marit is zwanger en vertrekt 15 dec voor de laatste zwangerschapsweken en bevalling maar Nederland. Maar ook deze baby zal als ze hier weer terugkomt wrs een mutsje gaan dragen.

Nog een kort skyp-je met Marian waar zowel Reheema als bewaker Sytoti bij zijn. Sytoti wilde niet op de foto en is zeer zeer bescheiden in omgang met ons. Echter met Marian in beeld en met stem wordt hij, half over mijn schouder hangend en bijna in de ipad met zijn gezicht, helemaal blij. Hij houdt niet op met praten en geconcentreerd kijken. Grijpt mijn arm vast en ik voel gewoon dat hij het geweldig vindt. Ik moet afscheid nemen want mijn taxi van de Lodge komt eraan. Super geregeld das nog eens klantgericht!!!

Annelies, een Nederlandse eigenaresse van de ilboru Lodge, komt me zelf ophalen.

De chauffeur heb ik toevalligerwijs gisteren al gezien al wist ik toen niet wie hij was. Hij herinnerde het zich wel... Grappig.

Ach, krullen en mzungu is niet zo moeilijk voor hen te onthouden.

Nu,op een nog mooiere plek dan ik al was geniet ik van een tropische regenbui. Al het stof weer weg.

De weg hiernaartoe is echt iets anders als wat ik de afgelopen dagen heb gezien.

Daar was het allemaal zeer luxe bij.

De laatste kilometers leg ik af over een onverhard pad met links en rechts echt lemen hutten en mensen die blijven groeten. De gate gaat open en ik wordt ontvangen in een prachtig walhalla. Naast het persoonlijke welkom ( mambo Jeannette!) een welkomsdrankje heerlijke passionfruit-drink.

Nu even gewoon genieten van alles wat ik heb gedaan........

Ik ben blij dat het opgeschreven staat want de indrukken zijn enorm.

Bemerk ineens dat dit verschil al wennen is. Naar huis gaan zal ook weer omschakelen zijn.

Nog 4 uur dan is hij hier.....nee, niet die Sint....VEEL BETER: Ard-Jan.

Kwaheri!!!!!