Mambo!!!

Dinsdag11 november alweer en vandaag is Aubree de oprichter en manager van dit alles aanwezig. Ik wil haar graag direct spreken want ivm " african time" zal het allemaal toch al niet zo snel gaan.

Aubree heeft in weeshuizen als vrijwilliger gewerkt en al gauw gezien dat dit het niet is voor haar. Zij is de mening toegedaan dat in principe kinderen zoveel mogelijk thuis moeten kunnen wonen en dat er dus iets moet worden gedaan aan de situatie van de ouders om dat te realiseren. Samen met een paar grote sponsoren heeft ze deze opvang opgericht in januari.

Ouders werken en kunnen de kinderen hier veilig achterlaten in de wetenschap dat ze 3 maaltijden per dag krijgen en als ze de leeftijd van 6 hebben bereikt naar school gaan. Voor ieder kind wat daar komt zoeken ze een sponsor die in de meeste gevallen tekenen om tot de 18-jarige leeftijd te betalen. Dit is 40 dollar per maand ( opvang tot 6 jr, dan naar school, boeken, uniform en 3 maaltijden per dag).

Nu deze opvang zo goed is georganiseerd komen ook de beter bedeelde gezinnen met een verzoek of hun kinderen daar mogen komen. Uiteraard kan dat maar de ouders dragen wel 13% van hun maandsalaris af aan Walk in Love).

Met dit alles in het achterhoofd begin ik mijn verhaal over het te besteden bedrag.

Aubree is aangenaam verrast en stelt van alles voor. Tenslotte is het veel geld wat jullie in Nederland allemaal hebben gegeven.!!!!! En de aanvankelijk genoemde babyvoeding is niet aan de orde. Kinderen eten met de pot mee dus geen babyvoeding nodig blijkbaar.....

Ik besluit iom Aubree het volgende:

- Met kerst krijgen 35 gezinnen een enorme mand gevuld met noodzakelijke spullen ( suiker, meel, rijst enz ) ter waarde van ongeveer 20 dollar per mand. Dat is heel veel hoor. Daarnaast stop ik er ook nog kleurtjes, vouwblaadjes, ballonnen en nog wat meer in)

- daarnaast kunnen we voor iedere nanny 3 uniformen laten maken met logo van Walk in Love. The nanny's hebben zelf aangegeven dat ze dat willen om zodoende niet iedere dag met vieze kleren ( snotneuzen, eten enz) naar huis te hoeven. Daarnaast staat het ook netjes vinden ze zelf.

- verder kunnen we van het overige geld een van de kindjes die nog niet gesponsord wordt 3 jaar helpen. De resterende jaren neem ik het sponsorschap voor mijn rekening. Het is Izaek, een heel rustig mannetje van bijna 2 jr die makkelijk zelf speelt en er gewoon prachtig uitziet, maar zo zijn ze hier eigenlijk allemaal. Ik zet straks een foto van hem op mijn blog.

Een leuk gesprek waar ik een goed gevoel bij had en een fantastisch mens die Aubree met het hart op de juiste plaats...

Ze vertelt blij te zijn met vrijwilligers van Doingoood, ze tonen initiatief en dat hebben ze hier nodig. De nanny's zijn niet lui maar ze zijn het gewoon niet gewend om dit soort opstart zaken te doen. Als je ze vraagt te helpen springen ze op en genieten ze ervan om mee te doen.

Marian, Tirza en ik hebben de muur inmiddels lekker oranje geschilderd, daarop een mooi lichtblauw hart en vervolgens van alle kinderen een groene afdruk van een van de voeten. Het is prachtig geworden. Het heet tenslotte Walk in Love.

Natuurlijk wilde we ook voetafdrukken van de nanny's , die hebben zich rotgelachen om die gekke meiden uit Nederland maar wat vinden ze het leuk dat ze nu ook zelf op die muur staan.

Op dinsdag hebben we 's avonds gezellig met Marian in town gegeten, het is tenslotte de een na laatste avond voor haar. Ze vind het echt moeilijk om straks te vertrekken. Na een heerlijke maaltijd gaan we naar huis met een taxi. Het afdingen gaat ons goed af maar deze man wist effe niet meer precies waar we wonen en baalde als een stekker dat hij akkoord was gegaan met maar 5 euro... Voor deze afstand.

Marian is woensdag voor het laatst op het project en trakteerde de kinderen op een snoepje.

De knuffels die ik hebt meegenomen uit Nederland van Chantal en Janneke hebben we 'Smiddags naar het mount Meru Hospital gebracht bij de zieke kinderen. Eerder hebben we van Vera , een fysiotherapie student die hier stage loopt, gehoord dat er de nodige papieren moeten worden ingevuld om dat te mogen doen. Toch hebben we het zelf geprobeerd en is het gelukt. Geen foto's maar de herinnering is prachtig, je had die koppies moeten zien. Kijkend naar Sneeuwwitje, of een van de dwergen. Ze vonden het mooi. Voor de oudere kinderen , stiften, kleurplaat of ballonnen.

Op donderdag horen we dat een juf is gearriveerd die de oudste kinderen van 09.00-13.00 les geeft. Dat betekent dat ik me kan concentreren op de jongste kinderen en eventueel op klusjes.

Redelijk strak in het lesgeven en kinderen krijgen gewoon commando's: keep quiet,

Sit, watch, listen, als kinderen straf krijgen kunnen ze gerust 15 minuten in de hoek worden gezet. Goed daar verander ik niets aan en ik laat het maar zo, hoe onredelijk de gegeven straf ook is.

Om 18.00 hebben we Marian uitgezwaaid, we zijn nu nog met z'n tweeën.

Op vrijdag hebben Tirza en ik bedacht het eerste kamertje" een hok" op te ruimen. De vraag is om een van de ruimtes in te richten als shop om alle zelf gemaakte kleding door de naaisters ergens zodanig te showen dat er ook gekocht gaat worden. Nu ligt het allemaal op een grote berg in de hoek.

De ruimte: Je moet je voorstellen: een betonnen vloer met ongeveer 70 lege plastic waterflessen liggen, 5 dozen met waterflessen, kapot speelgoed, beestjes, kinderfietsjes, kinderschommelstoeltjes, puzzels,voetballen ( kapotte en nog goede) Verfblikken en opgedroogde kwasten.

Op de vraag waarom er niet met speelgoed werd gespeeld was het antwoord dat kinderen ruzie maakten om op het fietsje te mogen want ze hadden er maar 4 ipv het aantal wat genoeg zou zijn voor alle kinderen. Ik zei: je hebt toch ook maar een schommel , dat gaat toch ook goed?? Kinderen hebben vervolgens daarna heerlijk gespeeld.... En de nanny's waren er ook blij mee dat het gebruikt wordt.

Het kamertje is helemaal leeg nu, de puzzels heeft Tirza helemaal schoongemaakt, het speelgoed gesorteerd en een van de nanny's gevraagd om ons hierbij te helpen. Ze vond het hartstikke leuk. Daarna heeft ze gedweild en is de kamer klaar om geschilderd te worden.

Tirza neemt afscheid en krijgt nog een paar armbanden. De kids krijgen een koekje waar ze enorm lang mee kunnen doen.

Met een tevreden gevoel lekker ons avondmaaltijd bij de TGT genoten en op tijd naar huis.

Morgen zijn we nl alweer want op dit grote voetbalterrein wordt de grote christmasfair gehouden. Allemaal kraampjes die zelfgemaakte spullen verkopen waarbij opbrengst voor een project.

Ook Walk in love laat hun zelfgemaakte kleding, laptoptassen, ipadhoezen, haarbanden zien. Op 1 dec gaat wrs de winkel ( ons opgeknapte hok) open dus maandag ga ik de ruimte verven.

Heb er veel zin en de kleding kan dan keurig worden opgehangen zodat alles ook zichtbaar is. Nu ligt alles op elkaar door elkaar op een plank.

Ik heb genoten op de TGT en ook souvenirs gekocht. Toch vreemd om kerstpullen te zien in de brandende hitte hier want zaterdag was het echt warm.

Bij terugkomst in het huis wacht ons een typische maaltijd: een omelet met daarin meegebakken : frites ...... En niet een beetje machtig zeg. Pffff

Zondag: naar the gloryland church. Prachtig wat een heerlijke muzikale gebeurtenis. Iedereen gaat op in de muziek. Genieten. Deuren staan wijd open en tot in verre omtrek is dit te horen. Een band voor in de ruimte. Drumstel achter een glazen wand, drie zangeressen in mooie lange jurken, pianist, paukenist, saxofonist en 2 zangers. De pastoor vertelt ons over the church and you: menig gelovige zit met de bijbel in de hand en pen en papier om evt opmerkingen direct te noteren.

Na de preek gaan we staan en gaat iedereen op in de muziek. Nu herleeft Bob Marley weer even want de reggae spat eraf. Geweldig. Volgende week weer.

Met 2 meiden die hier op stage zijn bakkie gedaan bij Cinema's. Tirza gaat thuis effe Skypen. Ik laat me afzetten in town met de dala dala en betaal 15000 shilling (7,50) om bij een hotel lekker te kunnen zwemmen , zonnen en een drankje te drinken. Muziekje in de oren. Je lezen het goed: het valt allemaal niet mee hier....

Maandag 17 november ga ik alleen nog naar het project en ga er op tijd heen ivm schilderen. Heb zin om de kindjes weer te zien. Ben benieuwd of ze er allemaal weer zijn. Verschillende liedjes vertaald naar Engels zodat nanny's het zelf kunnen blijven doen als ik weg ben want kinderen en zijzelf vinden het leuk. Ik vraag ze ook wat ze zelf als kind hebben geleerd.

Het schilderen samen met een van de nanny's gedaan. Het interesseert ze niet dat ze verf over zich heen krijgen. Knoeien moet kunnen. 2 muren zijn taupe en de andere verven we lichtblauw. Gezien de felle en veelkleurige stoffen die er in komen te hangen besluiten we de muren maar rustig te houden.

Samen met Vicky naar de plaatselijke winkels geweest waar zij meer korting krijgt dan mzungu's ( blanken) . We zoeken een zeiltje voor op de vloer en een paar doeken om aan het plafond te draperen zodat we dat het lelijke stuk kunnen wegwerken.

Na het voor een habbekrats te hebben gekocht ( totaal 20€) loopt Vicky met de rol zeil door de stad totdat we een dala dala hebben gevonden die ons terugbrengt naar het project.

Ik heb inmiddels wat ervaring met de dala dala maar vandaag sloeg alles. Voller dan vol maar een oude man kwam er toch nog in en zakte zo bij mij op schoot.....

Pardon, wilde ik zeggen maar de schuifdeur van het meer dan overvolle busje ging al dicht. Gelukkig duurde het niet lang, maar in deze situatie duren deze 5 min voor mij uren.

Nou, ik heb jullie weer allemaal bijgepraat over de afgelopen week. Jeetje, het gaat zo snel voorbij hier. Ik zit al in week 3 en geniet met volle teugen.

mpaka wiki ijayo