mambo!!!

ongeveer de 4e week alweer. Goh, dit vliegt gewoon voorbij. Nu Tirza ook haar laatste dagen heeft gehad op het project ga ik nu nog alleen daarheen. Het vervoer is inmiddels vertrouwd en ik voel me veilig tussen deze mensen. Uiteraard ga ik niet 's' avonds alleen op pad want Tirza is nog wel hier voor een laatste week vakantie. We sms meestal rond 14.00 waar we zitten en spreken dan wel of niet samen af.

Voor de pakketten voor de families is een inventarisatie gedaan en we hebben 42

gezinnen die straks blij worden gemaakt met een mooi cadeau.

Ieder gezin krijgt dus een kip of meerdere afhankelijk van de grootte van het gezin en andere spullen.

Op maandag 17 nov heb ik dus de deuren van de te openen winkel geschilderd en de muur samen met Vicky een van de nanny's. panelen in de deur bekleed met een african fabric. Dat ik dat nog eens zou doen, ik ben helemaal niet crea Bea maar blijkbaar kun je ook van niets iets maken blijkt maar weer.

Op dinsdag weer lekker met de kids spelletjes gedaan en Afrikaans gedanst. Wat hebben we weer gelachen om zelfs de allerkleinsten die het blijkbaar met de paplepel wordt ingegeven om zo te dansen. Na het werk wordt ik opgehaald door onze guide Henry , Tirza en Vera en gaan we samen naar de bronnen in Chemka. Na een 2 uurtjes rijden richting Moshi nemen we het pad rechts en slingeren we en hobbelen we zo'n half uur door stoffige paden en droge vlaktes tot opeens een bos opduikt met daar midden in een fantastisch idyllisch plekje met een bron. Jeetje in de middle of niks...alleen wat locals die zelf een touw aan een hoge boom hebben bevestigd en daarmee van de kant zich midden in de bron laten vallen. Prachtig. Ze kijken natuurlijk alleen maar naar die 3 blanken die in het water gaan. Wat een heerlijk plekje en zacht water. Na een paar heerlijke uurtjes wordt nog een lekkere fritesomelet gemaakt, eentje die veel beter smaakt dan wij in ons huis hebben gekregen... Daarna hobbelen we weer terug naar Arusha. Onze chauffeur Henry houd wel van een beetje scheuren door de stoffige vlaktes en wij genieten van de omgeving en de locals.

Eenmaal thuis een uurtje stroomloos, dat is weliswaar lang geleden maar even onhandig want ondertussen zijn al onze devices weer leeg geraakt. Ach,wat zeur ik eigenlijk......na een klein uur gaan de lampen alweer aan...

Op woensdag ben ik druk bezig om de gekochte stof samen met Dolly en Jacqueline ( een van de naaisters) op het plafond te bevestigen. Nou gaat dat best redelijk maar niet alle planken aan het plafond zijn stevig genoeg om een punaise in te prikken ..... De klusjesman Ruben ( ziet eruit als Bob Marley) haha wat een tempo maar niet heus ...helpt ons maar heeft her en der wel wat sturing nodig.

Ook dit ziet er weer mooier uit. Ik geloof dat nu inmiddels vele nanny's iets hebben gedaan aan het mooi maken van dit kamertje.

Ik verwen mezelf met een lekker zwemuurtje bij het Arusha hotel. Tirza komt ook gezellig en we kunnen weer lekker kletsen. Nee Marian, de avocado sportleraar is niet meer gesignaleerd. Jammer, want eerder haalde hij heerlijke avocado's uit de boom voor onze zelfgemaakte guacomole.

Ik heb op donderdag hulp gekregen van papa juma, zo zeggen ze dat hier, niet de naam van de man zelf maar de vader van Juma een van de kinderen van de opvang. Samen met Dolly heb ik hem opgezocht thuis om te vragen of hij mij hiermee kan helpen. Na een 10 min. Met Dolly door de achteraf steegjes te hebben gelopen, kruip door sluip door, slootje over, hegje opzij duwen en paadje aflopen komen we bij een lemen hutje. Helaas papa is niet thuis en ze weten ook niet wanneer.

We gaan terug maar uiteindelijk na 2 uur is hij er en probeer ik uit te leggen wat ik wil doen. Het afwisselend blokken motief gemêleerd wit met zwart en zwart met wit kunnen we gaan leggen. De eerste baan is dus geen probleem. Ik moet hem uitgelegd krijgen dat de tweede niet zo maar lukraak naast de eerste kan. Het is wel mooi als het motief klopt en dat lukt me nog ook om dat aan hem te laten zien. Hij wil direct knippen en heeft al een deel gedaan als ik zie dat het niet helemaal goed is. Ik besluit hem te helpen ( de lamme helpt de blinde ) alsof ik dit klusje in Nederland zou doen. Maar met onze kunsten hebben we het zeil er toch mooi ingekregen. Niet helemaal zonder bobbels Ard-Jan, maar het woord perfect komt hier niet voor.

We genieten samen van het mooie werk. Ik geef hem 10.000 tsh ( 5euro ) voor de hulp en hij is super blij.

Ik ga dit straks echt missen. Ard-Jan zei al, nu ik dit zie kunnen we in de badkamer ook wel zoiets samen neerleggen. Hahahah.

Op de vrijdag heb ik me weer heerlijk vermaakt met de kindjes. Wat een feest, naast de 4-5 jarigen nu ook lekker kunnen knuffelen met de allerkleinsten en ze eten geven. Heerlijk!!

De video hebben jullie wrs al gezien maar er was een vrijdagmiddag dans met alle kids, nanny's en Agnes uit de keuken. Wat een lol. Een van de nanny's heeft nog een solo dans gedaan en alle kinderen genoten van haar talent!

Dolly is nu 1 jr hier in Tanzania en trakteerde op een soort oliebol ( zonder suiker dat wel) maar het was heerlijk.

Weer een mooie week afgesloten en nu begint het weekend alweer. Met de taxi naar de TGT waar het zwembad wacht. Onze vertrouwde taxichauffeur ( we noemen hem Lurch want lijkt wel op die enorm grote man uit de Adams family )vraagt nu ineens 18.000 tsh. Hij denkt die dames vragen me toch wel omdat ze me vertrouwen. Nou, deze keer gaan we akkoord maar nemen ons voor om vanavond datzelfde terug te doen en hem iets minder te geven zodat het totaal gelijk blijft. Haha, we leren het al.

Terug naar ons huis hebben we hem 23.000 gegeven .....Hij begon met 35.000. Ja daag!!!

Bij terugkomst hebben we lekker met Marian geskypt, die is inmiddels terug in Nederland en probeert te wennen. We horen wel dat het gepaard gaat met dubbele gevoelens. Je bent thuis maar met je hart in veel dingen nog hier in Tanzania.

We gaan op tijd naar bed omdat we zaterdag nog een dagje naar Moshi gaan een stadje op 80 km van hier. Het is het laatste uitstapje voor Tirza want zondagavond gaat ze naar huis.

Op de weg naar Moshi met de chauffeur Eddy gaan we een project bekijken wat door een van de scholen in Leek ( Groningen) is gesponsord . De nichtjes van Tirza zitten in Leek op die school en nu we zo in de buurt zijn kunnen we het niet voorbij laten gaan. De weg er naar toe is een soort Camel trophy road.

Het is prachtig te zien hoeveel er is gedaan en we zien een Friese vlag hangen en een paar stenen vooraan bij de school met daarin allemaal namen van Nederlandse vrijwilligers die hier hebben geholpen. Prachtig en aan de voet van de Kilimanjaro. Hoe mooi kun je het hebben. Op 31 oktober is de laatste steen gelegd.

Het is een erg warme dag en in Moshi hebben we een paar uur te besteden. De souvenirs gekocht en heerlijk gegeten bij een Indiaas restaurant. Jeetje, wat een zaligheid was dat. Je zou het niet zeggen aan de buitenkant maar volgens de lonely planet en tripadvisor een aanrader en dat blijkt dus ook.

Een mooie rit terug met weer wat mooie beelden van de Kili.

Ja , dan is het echt de allerlaatste avond voor Tirza en besluiten we bij Cinema's te eten, daar waar vanavond een Afrikaanse muziek avond is voor muziekstudenten . Niet iedereen blijkt al genoeg ervaring te hebben om wat te spelen maar de sfeer is leuk.

Voor Tirza wel nog een leuk nummer: jambo jambo bana lied.

Lurch brengt ons weer thuis en voor een schappelijke prijs. We probeerden eerst nog een andere taxi maar die waren echt allemaal veel te duur. Ach, ze proberen het gewoon.

Jaja, Jet moet op tijd maar bed want zondag ga ik toch weer naar de muzikale kerkdienst. Ik zit als enige blanke in de redelijk bezette kerk. Nog meer zangeressen en zangers dan de vorige week en die maken er weer een feest van. De voorganger dit keer gekleed in een creme kleurige broek die glinstert en bezet is met allemaal rode druiventrossen. Een dito tuniek maar voor mij is het net een pyjama.

Tirza pakt ondertussen thuis haar laatste dingen in en om 11.30 spreken we af met Josephine, de mevrouw van de supermarkt die een keer heeft gekookt voor ons en waar ik volgend weekend weer ga koken.

We nemen haar als dank mee uit lunchen want ze doet dit allemaal voor ons maar willen graag wat terug doen.

Het was gezellig en daarna plonsen we nog even bij Arusha in het water ivm de enorme hitte die dag.

Om 17.40 wordt Tirza door de taxi opgehaald en naar het vliegveld gebracht.

Jeeetje, nu ben ik de enige overgeblevene van het Big Brother huis....het is ineens wel stil maar ach, hoe slecht is het hier....

Gezellig met thuis geskypt en Sitoty and Lucas,onze massai- gards, kijken mee naar de mzungu's in IJsselstein. Ze zwaaien naar ze en ik heb gelachen om de blikken van Cecile, marleen en Ard-Jan.

Ik sluit om 19.15 de deuren af en ga op tijd naar bed.

Op maandag ga ik weg en neem de ipad mee inclusief het wifikastje zodat ik ook wifi heb op het werk. Er is tenslotte niemand anders meer hier die het gebruikt.

Aangekomen op het project neemt Eneza ( de oudste) meteen mijn rugzak en brengt die naar binnen. Wat een gezellige elf-jarige is dat toch en al zo volwassen. De kleinsten vinden haar ook zo leuk.

Ik zoek contact met Marian en ga Skypen. Big fun. De kinderen vinden het geweldig om zichzelf in het hoekje in beeld te zien. Ze proberen zelfs te praten met Marian. Sommigen drukten een kus op het scherm....hoe schattig de nanny's hebben ook allemaal gezwaaid en wat gezegd.

We hebben vandaag weer " schipper mag ik overvaren gedaan. Ik zing met de kinderen en zij roepen dan hard " ja of nee" . Samen met een van de nanny's die dan roept "ja" en de kinderen roepen dan weer "hoe?". Ze vinden het tof. Doen allemaal mee. Ook verstoppertje spelen vinden ze een hit. En vooral het deel waar Marian zich populair mee heeft gemaakt door zich te verstoppen onder een groot kleed.

Hoofd schouders...enz is dus vertaald en is ook een hit en ik doe het steeds sneller wat enorm lachen tot gevolg heeft.

De oudste kinderen hebben inmiddels vakantie en hoeven 'sochtends niet meer naar de school dus komen gewoon met de kleintjes mee naar de opvang.

Op het project de laatste schilderklusjes van de winkel gedaan en samen met Dolly de afwerking gedaan. Het kan nu worden ingericht. Naast stoffen mag ook Agnes ( kok) haar zelfgemaakte gehaakte mutsjes gaan verkopen en oma haar zelfgemaakte sieraden. Ieder krijgt zijn hoekje met een foto van de maker erbij. Hier zorgt Dolly voor. Het andere " multifunctionele rommelhok" is zowaar door een van de nanny's opgeruimd. Jeetje, ze kunnen ontzettend hard werken die meiden! Daar waar de gemiddelde Europeaan hulp van anderen zou vragen doen ze hier veel zelf. Nogmaals het initiatief hebben ze niet altijd zelf maar als je ze vraagt je te helpen vinden ze het zo leuk. Iets wat ze zelf hebben gedaan!! Deze ruimte willen we eigenlijk ook schilderen. Want het wordt tenslotte multifunctionele opslag voor speelgoed ( fietsjes, stoeltjes ), stoffen en verfvoorraad ,als er al wat is, en gereedschap. Ja,het moet tenslotte ergens blijven.

Vanmiddag in town Jimmy nog gesproken en hij maakt nog wat armbandjes voor me. Hij loopt veel rond de clocktower, het centrale punt in Arusha. Je vindt ze daar allemaal eigenlijk wel want ze weten dat die mzungu's daar steeds komen.

Helaas is vorige week de bekende massai- markt volledig afgebrand. Stel je voor wel 100 hele kleine kraampjes tegen elkaar aangebouwd waar je nauwelijks met 2 naast elkaar doorheen kunt lopen. Ze zijn voor driekwart hetzelfde maar in grote getale aanwezig zijn en voor die mensen hun broodwinning. Ze willen je allemaal in hun winkeltje hebben. Vele leuke spullen heb ik hier de eerste keer gekocht en had me voorgenomen nog eens te gaan. Het afdingen gaat hier prima. Helaas het kan niet meer, er wordt gezegd dat het aangestoken is... Zo van opgeruimd staat netjes.

Wel heel zuur voor al die mensen die hiervan afhankelijk zijn en wat zullen de gevolgen zijn.

Zo hoorde ik van Josephine ook dat een paar jaar geleden veel criminaliteit was in Arusha. Met de komst van de boda boda ( brommer taxi) lijkt de criminaliteit enorm verminderd maar nu wil de regering ze weer afschaffen met alle risico's vandien.

Ik zit hier nu ( 18.30) lekker buiten ; de avond valt snel maar deze tijd is zo heerlijk hier. Lekker windje, mooi uitzicht en de massai gards Lucas en Sitoty komen gewoon zo even bij je zitten ( ook al zit je te lezen of muziek te luisteren en zo af en toe leer je ze dan een paar woorden Nederlands en ik van hun swahili . Samen onder de parasol aan de picknicktafel.

Zo weten ze nu al woorden als huis, water, parasol en zon. Tjonge, ieder woord wat je wilt zeggen moet je opzoeken. Inmiddels lukt mij het tellen tot 10 al, de dagen van de week en de maanden van het jaar. Ik heb zowaar een geringe logica ontdekt wat ik dankbaar als ezelsbruggetje gebruik. Uiteraard gaat het groeten nu ook redelijk en vinden mensen het leuk als je de moeite neemt ook al is het natuurlijk verre van perfect.

Oke, ik ben weer bij geloof ik. Ik heb nog zoveel te vertellen maar dat past echt niet allemaal in dit blog.

Ik ben nu over de helft, en officieel mijn laatste week project maar dat wordt wrs wel wat langer. Op 4 dec wordt nl de winkel geopend en op 9 dec deel ik de pakketten uit ( inclusief de levende kippen.....)).

Ik blijf voorlopig nog even genieten van al het moois en speciaal van de mensen hier.

hakuna matata!!!