1-2-3 november

Voor vandaag hebben Marian en Tirza via Amos een tour geboekt. Afspraak 7 uur klaarstaan want het is een lange rit (2 uur naar het park) vind hij.

Om 07.00 stonden we paraat voor de tour lake Manyara. Amos haalt voldoende water voor onderweg want het wordt warm. Echt anders warm dan in Nederland, dit kun je beter verdragen omdat het niet benauwd wordt. Het was een mooie dag waarin we giraffen, olifanten, nijlpaarden, buffels, impala's hebben gespot. Na deze prachtige gamedrive worden we getrakteerd op een typisch Tanzaniaanse lunch die vaak gegeten wordt door vrouwen die net bevallen zijn of door mensen die moeten aansterken na een operatie wordt ons verteld. Nou weet ik niet of ze dachten dat Marjan en Tirza net waren bevallen en ik er beroerd uitzag maar het was goede voedzame soep met groenten, aardappel, vlees en groene bananen en dat ging er best in. De groene bananen smaken naar meel en vond ik wat minder.

Om 17.00 weer voldaan thuis voor de poort gebracht. Een klein dompertje voor ons Nederlanders want er was geen elektriciteit. Dus geen licht en warm water. Nou, ik ben door en door gezandstraald dus warm of koud, ik ga douchen voor het donker wordt. Nog een uitnodiging voor een feestje bij de TGT, dezelfde bar als vrijdag. Daar is nu een groot feest en we worden opgehaald en taxi voor terug wordt geregeld want na zons ondergang kunnen we hier niet met de dala dala of alleen over straat.

Om 22.30 zijn we met de taxi thuis gebracht in de wijk Njiro. Straten hebben hier nauwelijks namen. Je woont in een buurt die een naam heeft en eenmaal daar is het een kwestie van uitleggen ( zoiets als bij de derde zandhoop naar links). Ons huis ligt in een zijpad aan het eind van de openbare weg. De weg houdt ook gewoon op. Vanuit ons huis is het 10 min lopen naar het dala dala busje die ons in 15 min naar de town (= centrum) brengt.

Zondag effe rust want vanaf aankomst alleen maar van alles ondernomen. Heel gezellig maar maandag ga ik beginnen met mijn vrijwilligers werk en daar wil ik wel uitgerust voor zijn.

Vanmiddag zijn we uitgenodigd bij Josephine, een vriendelijke verkoopster uit de supermarkt die Marian heeft leren kennen.

Het eten was fantastisch, een soort roti met kip, stoofvlees, aardappelen, frites en superlekker bonengerecht. Het leek wel chili. Dit gaan we nog eens doen, maar dan zelf koken. Ze kookt op 1 pit met 2 snelkookpannen in de multifunctionele woonkamer. Daarnaast nog een klein kamertje waar ze samen met haar dochter slaapt.

Nog even naar town om WiFi te zoeken en te wachten tot de bui over is. Zo het korte regenseizoen in begonnen en dat betekent per dag een flinke bui. Het koelt dan ook af maar nog steeds zeer aangenaam.

Vandaag maandag voor het eerst naar mijn project geweest met de dala dala.

Het ligt op ongeveer 20 min afstand van het huis waar ik nu woon. Een kleine kinderopvang waar vandaag 32 kinderen waren in de leeftijd van 8 mnd tot 7 jaar + 1 meisje van 10/11 jr. Het zijn er normaal meer maar door de regen van vanochtend komen velen niet. Ook niet alle nanny's waren aanwezig waardoor de dag iets anders verliep. De jongste kinderen sliepen toen ik kwam in de ruimte op de grond waar ook de anderen spelen. 2 slaapzaaltjes voor de iets oudere kinderen die met 2 in 1 bed liggen, waarom ook niet. Een kantoortje voor de manager en een toilet voor leiding. Verder een klein kamertje ernaast ingericht om te eten. Kinderen hoe klein ook worden opgevoed om na het drinken/ eten zelf hun bord of beker naar de afwasteil te brengen buiten. Dan handen wassen en spelen of slapen. De kok bereid een heuse warme maaltijd. Tegen etenstijd word je een kleintje aangegeven met een bakje eten. Hoe gek moet het zijn om iedere keer van die vreemde westerlingen te zien die komen en gaan.

Het klaslokaal heeft 7 bankjes waar de kinderen zitten. Er wordt niet echt les gegeven maar spelenderwijs wat bijgebracht, maar de juf loopt ook zo weg en dan zitten we daar dus met de klas vol. Geweldig is het. Met minimale mogelijkheden toch iets bijbrengen is super en een alfabet op de muur doet prima dienst en ook zonder swahili leer ik nu snel want de nanny's spreken minimaal Engels en de kinderen helemaal nog niet. Nog even lekker nog spelen buiten met oude autobanden of gewoon een beetje zand verplaatsen. Ze vermaken zich met niks.

Na de middag gaan de oudere kids even slapen en de nanny's rusten. Neema ,de manager, neemt mijn eerste zak met kleding dankbaar in ontvangst. De kinderen krijgen een cadeautje met kerst in de vorm van deze kleding. Met haar overlegd dat ik morgen weer kom en dan voor alle kinderen wat mee wil nemen om morgen uit te delen. Kleding, knuffel of iets van speelgoed. Ze gaat akkoord dat ik het zelf wil geven samen met Marian en Tirza.

De eerste mutsjes zullen dus morgen worden uitgedeeld Geertrui!!! Warmte of niet , kindertjes dragen hier bijna allemaal een muts.

Nou tot zover maar weer.

Vandaag toch al een mutsje gegeven aan het kind van de schoonmaakster van ons huis. Ze had haar kleintje meegenomen...

Ik ga morgen met plezier weer en zie nu alweer uit naar die leuke kids.

Kwaheri!!!!

Jeannette

Wat een ervaring nu al!!!

Op 30 oktober uit wel 50 Tanzanianen mijn chauffeur gezocht ... En toen was ik om 22.30 bij Marian en Tirza in voorlopig mijn 2e huis.

Vandaag31 oktober een oriëntatie met de Coordinator Marit. Naar immigratie voor een permit en door de grote markt met allemaal nauwe paadjes waarin alle gedroogde groenten, vis en hompen vlees worden verkocht. Het vervoer is hier de Dala dala. Een busje wat eigenlijk nooit vol is.....er kan dus altijd nog wel iemand bij, evt met de benen buiten. Je moet geen last hebben van zweetlucht van anderen want je zit bijna bij elkaar op schoot.... met mijn claustrofobie wordt het met de dag beter denk ik aangezien ik gewoon geen keus heb. Voor 0,20 € cent kom je gewoon op de plek in de stad. Dala dala rijden bepaalde stukken en zijn herkenbaar aan een gekleurde streep. Voor ons vervoer naar ons werk is de rode dala dala; naar de stad de zwarte. Het is geweldig en je ziet prachtige mensen. Na een korte lunch samen met Marian en Tirza ( die inmiddels klaar waren met het werk ) op de rotonde bij de kloktower effe lekker in de zon gelegen. om 15.30 geprobeerd om op een afgesproken plek te komen waar we samen met een vriend naar de voetbal wedstrijd gingen kijken, nou ging het natuurlijk niet direct om het voetballen maar met name om de gezellige omgeving, uitzicht en het vooruitzicht op een heerlijke maaltijd met een wit wijntje bij ondergaande zon buiten de stad.

Na zonsondergang neem je een taxi en geen dala dala Is het advies, dat is namelijk niet meer veilig. Dus besloten we een taxi te bellen maar de vriendelijke vrienden ( inmiddels bij Marian bekend) hebben ons keurig naar huis gebracht in een super mooie range rover.

het is nu 22.41. En ben best moe van een eerste drukke dag. Morgen gaan we naar lake Manyara met z'n drieën. Een gids pikt ons om 07.00 op. Het is 2 uur rijden maar in deze omgeving geen straf.

Ik hoop op weer een gezellige dag en in de planning voor zondag gaan we Afrikaans koken met josephine, een vrouw die bij Marian kent uit de winkel.

Maandag ga ik voor het eerst werken en zal ik eerste cadeautjes mee gaan nemen en uitdelen.

Foto's opladen gaat nog niet. Het internet is prima en we hebben een draadloos kastje wat we overdag gewoon kunnen meenemen. maar uploaden van foto's gaan we gewoon een keer doen in het internet café. Dat duurt zolang.

Lieve groeten uit Arusha!!!

kwa heri!!

345€ !!!!!

Nog 9 dagen, een koffer klaar!

Zo, een koffer vol met 23 kg aan knuffels, speelgoed,kleding en knutselspullen staat al klaar!

Na alle donaties van de gulle gevers wordt me nu ook nog een benefiet concert aangeboden. Bedankt Marloes Wekking en Annette Wierenga!

Welkom op mijn Reislog!

Lieve allemaal,

Het is nu2 oktober en dat betekent dat ik nog 28 dagen heb voordat ik mij inzet voor de medemens die het veel minder heeft dan ik.

Na de voorbereidingen voor mijn werk ben ik blij dat ik straks echt aan de slag kan. Heb er ontzettend veel zin in en het voelt goed om ook financiële ondersteuning te kunnen geven aan mijn project . Dit is mede mogelijk gemaakt door jullie allemaal!!!

Ik ga jullie op gezette tijden informeren over mijn ervaringen daar.

Vanafbegin novemberzul je hier dan ooknieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaartweet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest!

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerusteen berichtje achter hoe het in Nederland is!

Groetjes,

Jeannette