Aller, Aller allerlaatste bericht

Hoi allemaal,

ik heb net gehoord dat de nanny's van Walk In Love nu 6 maanden Engelse les krijgen op hun eigen verzoek. Zo kunnen ze ook de kinderen helpen als de juf er niet is ( en dat is nog wel eens het geval). Dit is mogelijk gemaakt met jullie gedoneerde geld!! Dank jullie wel.

Echt de allerlaatste dag

Lekker nog een laatste keer geskypt met de meiden thuis. Gezellig hoor om straks weer thuis te zijn bij ze. Heb ze echt wel gemist maar door Skype komen ze toch heel dichtbij.

dinsdag om 08.30 opgehaald door onze trouwe taxi chauffeur Lurch. De andere Hassan liet ons maandag uiteindelijk bijna 45 min wachten en toen zijn we gegaan.

Op het project was al een kerstboom gezet en slingers binnen opgehangen. Aubree en haar moeder hebben prachtige kledingpakketjes gemaakt voor ieder kind en onder de boom gelegd. Prachtig zag dat er al uit. De manden hebben we buiten neergezet en voorzien van naamlabel. Afhankelijk van de groootte van het gezin krijgt men 1of 2 kilo rijst, bonen, suiker en een watermeloen. Enne...niet te vergeten een of 2 kippen.

Ondertussen heeft Ard-Jan de poort nog mooi groen geschilderd en Kelly ( de vader van Aubree) het dak van de winkel gerepareerd. Gelukkig, nu kan de winkel snel open als ook de buitenmuren allemaal geschilderd zijn. Dat willen ze morgen doen. Kelly gaat dat doen in het mooie lichtblauw waar ook het hart van is gedaan.

Samen met Eneiza ( het oudste meisje van 11 bij Walk in love) heb ik alle manden gevuld. Ze keek haar ogen uit wat er verder nog in ging: stickervellen, kleurplaten, kleurtjes, ballonnen, spelletjes snoepjes enz enz. Voor hen is dit echt enorm. Maar goed het is ook maar een keer kerstmis.

In het swahili werd door Neema ( Aubree spreekt geen swahili) Coordinator uitgelegd dat er voor ieder gezin kleding was en een mand met levensmiddelen Voor een groot deel gesponsord door mij en familie en vrienden in Nederland.

Nadat de kinderen de cadeautjes vanonder de boom hadden gekregen liepen ze met familie naar buiten en kregen ze de mand. Ik heb ze zelf kunnen uitdelen, dat was mooi en heel dankbaar. De meeste ouders heb ik wel eens gezien maar ook niet meer dan dat. Van velen kreeg ik een spontaan een dikke knuffel en werd ik uitvoerig bedankt. Dus lieve mensen in Nederland: SUPER BEDANKT ALLEMAAL!!!!!!!!! Het was tenslotte van jullie.

Natuurlijk is het geld hiermee helemaal niet op want zoals ik al eerder zei is er ook geld gereserveerd voor uniformen voor de nanny's. Aubree zei me gisteren dat de order geplaatst wordt in januari.

Uiteraard wordt veel geld opzij gezet voor de sponsoring van Izaek die ik natuurlijk iets extra's in zijn mandje heb gegeven :-).

Door verschillende mensen zijn hapjes gemaakt, alleen ik denk dat daar de helft staat opgesteld maar later blijkt dat dat alles was. De helft heeft wrs niets gehad. Och, dat mag de pret niet drukken maar hier is blijkbaar niet al teveel organisatie aan te pas gekomen...hadden ze mij dat nou toch gewoon gevraagd das een leuk karweitje voor mij.

Kom maar op Kerst......ik heb er zin in!!!

Het uitdelen van de kippen is ook prachtig, de beesten zijn die morgen op een kar gebracht en bleven daar keurig zitten tot ze werden opgehaald Door een vd nanny's. Ze hebben ze daarna naar een hok gebracht waar ook alle verf en voorraad spullen staan.

Grote families gingen met 2, alle anderen met 1 kip naar huis. Super was dat, sommige kinderen droegen de kippen als een baby en die kip bleef ook gewoon liggen. Weer anderen maakte van de mand een heus kerstpakket inclusief de kip. Vaak in het midden met rondom de kleding, kleurtjes, kleurplaten, snoepjes enz enz, hilarisch wel.

Om 15.30 heb ik dan echt van iedereen afscheid genomen. De nanny's wisten niet dat dit mijn laatste dag was en waren er een beetje stil van. snel werd nog een kaart gemakat en door iedereen ondertekend. Van Vicky een mooie draaiarmand,van Sabrina een mooie zwarte, van oma ( de sieraden maakster) een ketting van bananenpapier, een armband voor mezelf van haarzelf en een van haar man voor mij. Vicky had voor Ard-Jan ook een armband met de Tanzaniaanse kleuren.

Met een tevreden gevoel sluit ik de mooie groene poort achter me en beëindig een fantastische prachtige tijd hier bij Walk in Love.

nou is het tijd voor het laatste Dala dala ritten en treffen Vera en Nashoua bij Fifif's voor een afscheidsborrel.

Natuurlijk is het ook nu weer gezellig met die meiden en om 18.00 moeten we dan echt gaan voor het donker wordt. De laatste dala dala naar de impala rotonde om nog een keer heerlijk te eten daar in de buurt.

Om 21.00 lig ik moe maar voldaan uitgeteld op bed.

Nu woensdagochtend het laatste bericht op het blog En natuurlijk wat foto's.

We kunnen heel fijn tot vanavond opgebruik maken van ons huis hier. Annelies, de eigenaresse, van de mooie http://www.ilborusafarilodge.com zorgt goed voor ons.

Vandaag inpakken en vertrekken.

Iedereen bedankt voor de leuke reacties gedurende mijn reis en hopelijk zie ik jullie de komende tijd om eens lekker bij te praten....

Mocht dat niet voor de feestdagen zijn dan wens ik jullie allemaal mooie feestdagen toe en vooral een gezond 2015.

liefs Jeannette

Laatste week

Ik neem afscheid van het mooie en gezellige huis en van de gards, Sytoti en Lucas. Ik ga ze toch wel een beetje missen.. Nog een keer rondgelopen en afscheid genomen van raheema. Annelies ( Nederlandse ) vd Ilboru Lodge haalt me op. Wat een luxe. De chauffeur schijnt me al te kennen, heeft me gisteren gespot bij de TGT Bar.

Wat een mooie plek, die lodge. Na een beetje een gekke middag in mijn hoofd (denkend nog aan " mijn huis" en nu de luxe van hotel faciliteiten en zo direct het weerzien met Ard-Jan) ga ik om 18.00 voor het laatst alleen aan tafel. Ik wordt zo door de taxichauffeur ( Sylvester ) opgehaald en samen rijden we naar Kilimanjaro international Airport. Onderweg wijst Sylvester me al op de aankomende vlucht. Het zijn er maar 2: een kleine die om 20.30 landt en een van de KLM 10 min later.

Van de laatste zie ik nu de stip in de lucht. Dat is vreemd zeg..maar ik wordt wel steeds nieuwsgieriger.

Het is voor Ard-Jan niet moeilijk mij te vinden tussen al die Tanzanianen. Gelukkig hoef ik niet lang te wachten en kunnen we om 21.15 lekker bijkletsen in de taxi.

Wat is dit weer gezellig!!!! Met een lekkere fles champagne vieren we onze hereniging en kletsen we tot 0.30 buiten verder.

Er ligt een deken op het bed. Dichter bij mount Meru lijkt het ook kouder. Het scheelt zeker een graad of 4 met Njiro op dit moment. Dus slapen is ook beter. Wel meer muggen ineens.

Dinsdag gaan we samen naar het huis waar ik gewoond heb. Voorzien van 4 tassen met spullen voor Walk in Love nemen we vervolgens de Dala Dala want dat moet hij echt meemaken. Op het project zijn de meeste kindertjes aanwezig maar vinden het nu toch een beetje raar. De ballen Mariska, heb ik direct naar ze toe gebracht en vinden ze geweldig! Groot en klein vermaakt zich er prima mee.

Heerlijk ook leuk voor de allerkleinsten. Janneke, je speeltjes worden direct gebruikt.

De rest van de spullen die Ard-Jan heeft meegebracht worden in de kerstpakketten gedaan, spelletjes, memory, kleurboekjes, stickersboeken, ballonnen, pennen. Maartje, de kleding van jouw kinderen gaat naar een tweeling Bryton en Bryson.

Helga, al je kralen zijn goed terechtgekomen: een van de nanny's (een oma )verdient een zakcentje bij met sieraden maken . Ze doet dit voor haar dochter die het niet al te goed heeft . Ik heb haar de kleine kraaltjes gegeven en sprong letterlijk een gat in de lucht. De grotere heb ik aan de kinderen gegeven. Die etuis, dat zal wel feest worden.

Daarna heeft Ard-Jan met Josephine kennisgemaakt en alle anderen die je op straat tegenkomt. Verder even bij fifi's gezeten en toen naar lodge. Heerlijk chapatti gegeten.

Woensdag lekker naar town, snoepjes gekocht, laatste souvenirs, geluncht bij nakomat: smoothie avocado, mango, banaan nog tourguides gesproken en teruggelopen naar town. Heerlijk gegeten bij ambrosio en door Lurch naar lodge gebracht. Ja, de dagen vliegen nu voorbij.

Donderdag, relaxt de dag doorgebracht met wat lezen. Josephine dag gezegd en toen nog even gezellig thuis gegeten. Op tijd naar bed want morgen is het 5.00 opstaan, 5.30 ontbijt en daarna een lange tocht: Op naar Lake Natron.

Het ligt in het noordelijke stuk van Tanzania tegen de Keniaanse grens aan. Prachtige rit van 6 uur. 2 1/2 uur over de geasfalteerde weg en de rest is hobbelen met een jeep alla Parijs- Dakar. We hebben er heel wat voor e. dan zit je ook in Heaven. Het landschap verandert tijdens de rit iedere 5 min, van groen naar gortdroog naar maanlandschap en met wolkenpartijen die zo mooi zijn omdat je zo ver kunt kijken..... We raken niet uitgekeken. De massai dorpen worden meer en zijn groter. Eindeloos gezwaai van kindjes onderweg en als we moeten stoppen voor een slgboompje staan er hordes massaimensen aan het raampje met een armbandje wat ze willen verkopen. Ik laat gauw zien dat ik er al heb maar dat deert ze niet. De prijzen gaan steeds verder omlaag maar ik koop niets.

Het is onbeschrijflijk om na 6 uur en 10 graden warmer ( inmiddels 40 gr) bij het meer aan te komen. Over de tenten zijn suncovers aangebracht om de zon te weren want dat is echt nodig. Van een afstand doet dit lijken op een kamp van militairen. Niets is minder waar. Prachtig volledig ingerichte tent met een groot bed, een douche, en composttoilet en water want dat is het enige wat hier echt belangrijk is. We blijken vandaag de enige gasten te zijn en hebben een tent die pal ligt op waar de zon opkomt. Geweldige plek! Na de lunch gaan we naar onze privat pool ( een plas water ) met heerlijke bank erbij en overkapt met een doek om je te beschermen voor de zon. Hier kunnen we even lekker afkoelen. Het is gewoon helemaal stil op geluid van de dieren na.

Tevens krijgen we een doek ( ....... Die als je hem goed natmaakt tegen uitdroging beschermd. Het helpt echt heel goed, ondanks dat is drinken van water het enige wat je moet doen. Inmiddels komt onze gids ons ophalen voor een Walk naar de flamingo's en de foodprints. Fantastisch die flamingo's!!!! Helaas zijn het er niet zoveel maar we genieten er toch van. Ook de zebra's laten zich nog even zien en de gnoe's.

Na een heerlijke maaltijd voor ons bereid zitten we te genieten van het moois en de zwoele wind die erg welkom is want het blijft heet.

De warmte maakt je loom en we liggen er dan ook vroeg in. Alleen een muskietennet tussen ons en de dieren. Om 5.30 wordt ik wakker van de langzaam opkomende zon achter de bergen. Gewoon vanuit het bed kunnen we hiervan genieten. Een wake -up-call met een vers gezet bakkie koffie om 6.30. Jeetje, je wil echt niets meer hoor. Die rust hier is geweldig.

Als eenmaal de zon er is wordt het al gauw warm. Ook nu weer is de kok alleen voor ons bezig om een lekker ontbijt te maken. Onze gids haalt ons om 08.00 op: korte broek, lage schoenen die ook nat mogen worden en zwemkleding is naast water het noodzakelijke.

Wat een supermooie tocht. We crossen de rivier een paar keer maar als het te diep wordt wil de gids niet meer want hij kan niet zwemmen. Klauteren als de beste maar zwemmen kunnen ze niet. Ard-Jan gaat zwemmend naar de overkant en helpt onze gids want anders zouden we niet bij de waterval kunnen komen. Slippery Rocks vond ik best spannend maar we hebben het gedaan en wat een beloning. Een prachtige waterval waar je echt helemaal onder kon staan. Niet gedacht dat het zo mooi zou zijn. Ook de gids is blij dat hij ondanks het diepe water ons daar heeft kunnen brengen.

Een maal weer terug bij de tent nog een superlunch gehad en daarmee moesten we het de komende 6 uur doen in de auto hobbelend en wel terug naar Arusha.Dit is zo'n mooie trip die kan ik echt iedereen aanraden.

Ook zondag niet stilgezeten want om 10.30 al een kerkdienst gevolgd, we hoopten op veel gezang maar het viel ietwat tegen, maar was wel een mooi gebeuren. Daarna een galerij bezocht waar we wellicht eindelijk eens een schilderij vinden wat we mooi vinden. Dat wil ons niet echt lukken. Hoe mooi ook: het zit er ook dit keer niet bij, wel een mooie ring gescoord van Tanzanite ( en ook maxima heeft hier blijkbaar ooit wat gekocht want de foto hangt aan de muur. In town een lekkere lunch genoten en terug naar de lodge. Gewoon op tijd naar bed.

Vandaag maandag naar het project ja, want er moest nog wat gebeuren. Schilderen en Ard-Jan kwam helpen. Keurig begonnen maar plannen veranderen hier met de minuut. Zo ook het schilderen. Aanvankelijk 4 kleuren , nu nog maar een en die zou nog worden gehaald. Ja, wat doen we dan met de resterende groene verf van de voetjes. De poort is het uiteindelijk geworden en als we 10 min bezig zijn gaat het regenen. Helaas, dit moeten we morgen nog maar eens proberen.

Ook het inpakken van de spullen is nog niet zover. In overleg doen we dat dus morgen maar. Hakuna matata. Ook de winkel kan pas morgen open nadat de lekkage is verholpen. Gelukkig geen kleding nat geworden want voor de zekerheid was alles in boxen bewaard.

Morgen dan echt de laatste dag, ik vond het vandaag al een beetje anders. Ik heb ze vandaag getrakteerd op pepernoten. ze vonden het super lekker allemaal...

Vandaag een cadeautje van Dolly gekregen. Wat super lief een boekje met gedichten uit Tanzania, echt heel leuk.

Lieve allemaal, er volgt nog een klein "blogje " van het geven van de pakketten aan de families wat morgen gebeurd. Dan woensdag de koffers pakken en kom ik lekker weer naar huis.

Ik zal ze hier allemaal echt gaan missen want geloof me: ik heb het hier prima gehad, aardige mensen, bescheiden en wanneer je al een paar woorden swahili spreekt zijn ze al gauw blij.

Tot de laatste dan maar......

Groeten van Ard-Jan en Jeannette

Week 24nov-1dec

Week5 24 nov- 1 dec

Dinsdag de winkel wordt ingericht en we maken het samen mooi. Aubree komt ook en al snel worden verschillende kinderen in mooie kleding gehuld. Prachtig die gekleurde Afrikaanse stoffen.

Inmiddels voelt het vertrouwd om zo bezig te zijn met het werken hier. Morgen ga ik samen met mama joshua de spullen kopen voor de pakketten.

'Smiddags helemaal niet lekker, hoofdpijn, misselijk en spierpijn. Toch maar wat gegeten en op tijd 20.00 naar bed.

Heerlijk geslapen en voel me weer kiplekker...veel te weinig gedronken. Je moet echt minstens 2 1/2 lt. water nemen.

Woe

Vandaag een dag met shoppen voor de pakketten wat is dat lachen samen met mama Joshua ( zo noemen ze de moeder van Joshua een v kinderen hier) de 50 kilo rijst, bonen en suiker. En hoe krijg je dat mee? Nou gewoon op de bagagedrager vd fiets ...zie de foto.

Vera, een ve studenten fysio met wie we kennis hebben gemaakt is op het project komen kijken. Nog een mooi idee uitgewerkt op de pc voor op de deur vd winkel. Na 14.00 naar town voor een vitamineboost.

Smoothie met avocado, ananas, mango en een heerlijke salade. Een welkome lunch na veel droog echt droog brood en geen melk....

Geen stroom

Donderdag manden gekocht met Mother Joshua op de schouders mee terug genomen.

Afspraken gemaakt met de manager over organisatie kerstpakketten

Die heeft de Coordinator geinstrueerd wat en hoe ze het met mij kon regelen.

Een beetje gênant wel want het moment dat ik kantoor binnenkom en hen er naar vraagt voel ik de manager een enorme zucht laten en Blijkt dat er nog niets is gedaan.

Haha, ik ben er al aan gewend want kijk er niet meer van op.

Dan toch gewoon morgen....maandag dinsdag. Ik zit er niet mee...

De vrijdag staat in het teken van Zakjes vullen:

150 zakjes, rijst, suiker en bonen gevuld, alleen van 1 kilo.

Lekker met de kindjes gespeeld, en die hebben ook zichzelf vermaakt met lege water flessen en die met zand te vullen. De fietsjes mochten vandaag nog niet naar buiten, waarom dat weet ik niet.....

Geen zin in het 4e rijstgerecht deze week dus heb Reheema ( onze "huishoudster") gezegd dat ze niet hoefde te koken.

Na het project doe ik even een bakkie bij Fifi's en ga bij cinema's lekker Mexicaans eten. Das lang geleden zeg zo'n heerlijke taco!!!

Bij thuiskomst hoor ik Lucas al van verre kuchen, nouja kuchen.... Het is rochelen, niezen, neus ophalen....en ook al heb je ramen dicht, door de enorme ventilateroosters hoor je zijn geluid alsof hij naast je staat.

Thuis geen stroom dus zolang het kan nog Skypen met Alexandra. Heel gezellig met 2 kaarsen voor me zodat Alexandra me ook nog net kan zien .....

Gelukkig heb ik net gedoucht voor het donker wordt,en het water was lekker lauw/koud.

Zaterdag

Deze zaterdag een rustdag zowaar. Niet dat ik erg moe wordt hier maar ik geloof dat dit op een hand te tellen is dat ik hier kon uitslapen; er is volgens mij altijd wel wat geweest....

Vandaag kan ik uitslapen dus maar om 5.30 zitten er 2 hele kleine vogeltjes ( kleiner dan mussen) met hun snaveltjes te tikken tegen het raam.....Heerlijk, wat een lol.

Ik besluit eens alvast wat spullen te gaan inpakken. Ik weet dat we morgen een gezellige maar volle dag hebben.

Vera, ( de student fysiotherapie ) komt vanavond nadat we hebben gegeten hiernaar toe want al haar huisgenoten zijn nu weekend weg.

Zij zit daar anders alleen in een saai huis. Uiteraard de gards geïnformeerd want die moeten dit wel weten.

Kijken hoe het met de stroom gaat vandaag.....

Vanmiddag even nog door town geslenterd en om 15.00 terug thuis lekker even buiten relaxt en " gekletst" met Lucas breng deze tijd uiteraard met swahili door en das best vermoeiend. Gegeten bij de cinema's . Tot 0.30 buiten gezeten met Vera. Super gezellig!

Zondagochtend ontbeten met tosti, ei en frambozen. 11.00 staan we bij Josephine voor de deur want we gaan pilau maken samen met Deense Scarlett, Vera en Alice (een huisgenoot van Vera).

Josephine had zich dik keer uitgedost in Afrikaans tenue fantastisch

Het was heerlijk, pilau is dus een gerecht met gaar gekookt rundvlees in pressure-cooker , rijst, allerlei kruiden, pilipilihoho ( dat is gewoon paprika)

Salade met schrik niet, wortels, erwten, uien dat gemengd met een halve pot mayonaise en omringd met sla en gesneden uien opgediend. Gebakken banaan daarbij en je hebt een tafel vol heerlijks om 13.00 's middags.

Vervolgens 3 boda boda's ( de taxi brommers) geregeld om nog een keer naar de TGT te kunnen gaan. Voor 6000 (3 €) brengen ze ons naar het 8 km verderop gelegen sportterrein ( met zwembad en bar) ja, nu kan het nog. Even dreigt het te gaan regenen maar gelukkig ,zoals zo vaak, breekt het ineens ook weer open en geen wolkje aan de lucht.

Al kletsend vraagt Alice zich eigenlijk af hoe oud ik ben omdat ik vertelde 2 dochters te hebben van ongeveer haar leeftijd ( Alice is 19). Mijn dag kon niet meer stuk want ik werd 42 geschat en was dus gewoon op pad met " 2 dochters" . Daar moet op gedronken en gegeten worden.

Een laatste overheerlijke pizza hier met een glaasje en helaas geen mooie zonsondergang maar die denken we er maar bij.

Om 18.30 heerlijk geskypt met thuis, de laatste keer met Ard-Jan want morgen is hij hier gewoon. Het beeld is enorm grappig. Naast natuurlijk het allerbelangrijkste ( Cecile , Marleen en Ard-Jan) staat er ook hagelslag, dropkrijtjes, pepernoten in beeld.

Vera en Alice worden opgehaald door Henry die zoals altijd weer een half uur te laat is. Niet dat het erg is voor mij maar meer voor de meiden.

Ik geniet nog een keer van dit mooie plekje buiten met de vogels , het rumoer van de buurt, de bewakers die buiten zitten te kletsen met anderen. Hierbij geluiden van spugen, steeds maar " hé-hé " roepend en hard lachend. Geen touw aan vast te knopen waar het over gaat.

Op tijd er in is ook lekker na weer een fantastische dag.

Maandag , de koffers zijn gepakt. Stelt ook niets voor, een broodje buiten na een nacht met een bui. Om 11.00 spreek ik Marit ( Coordinator Doingoood) voor het laatst. Heb haar verrast met een chocoladeletter en een mooi mutsje van Geertrui! Marit is zwanger en vertrekt 15 dec voor de laatste zwangerschapsweken en bevalling maar Nederland. Maar ook deze baby zal als ze hier weer terugkomt wrs een mutsje gaan dragen.

Nog een kort skyp-je met Marian waar zowel Reheema als bewaker Sytoti bij zijn. Sytoti wilde niet op de foto en is zeer zeer bescheiden in omgang met ons. Echter met Marian in beeld en met stem wordt hij, half over mijn schouder hangend en bijna in de ipad met zijn gezicht, helemaal blij. Hij houdt niet op met praten en geconcentreerd kijken. Grijpt mijn arm vast en ik voel gewoon dat hij het geweldig vindt. Ik moet afscheid nemen want mijn taxi van de Lodge komt eraan. Super geregeld das nog eens klantgericht!!!

Annelies, een Nederlandse eigenaresse van de ilboru Lodge, komt me zelf ophalen.

De chauffeur heb ik toevalligerwijs gisteren al gezien al wist ik toen niet wie hij was. Hij herinnerde het zich wel... Grappig.

Ach, krullen en mzungu is niet zo moeilijk voor hen te onthouden.

Nu,op een nog mooiere plek dan ik al was geniet ik van een tropische regenbui. Al het stof weer weg.

De weg hiernaartoe is echt iets anders als wat ik de afgelopen dagen heb gezien.

Daar was het allemaal zeer luxe bij.

De laatste kilometers leg ik af over een onverhard pad met links en rechts echt lemen hutten en mensen die blijven groeten. De gate gaat open en ik wordt ontvangen in een prachtig walhalla. Naast het persoonlijke welkom ( mambo Jeannette!) een welkomsdrankje heerlijke passionfruit-drink.

Nu even gewoon genieten van alles wat ik heb gedaan........

Ik ben blij dat het opgeschreven staat want de indrukken zijn enorm.

Bemerk ineens dat dit verschil al wennen is. Naar huis gaan zal ook weer omschakelen zijn.

Nog 4 uur dan is hij hier.....nee, niet die Sint....VEEL BETER: Ard-Jan.

Kwaheri!!!!!

Nee, ik blijf niet langer

Hallo nog even. Of ik langer blijf???

nee, ik zou best willen en kunnen maar ik ga lekker wel op 10 dec weer naar mijn lieve schatten thuis, op 11 dec 07.35 landing op Schiphol.

Mijn officiële einddatum op het project is 1 dec. Dan heb ik nog 10 dg samen met Ard-Jan hier. In die 10 dg is er nog wel iets te doen op het project wat ze ook graag voor mijn vertrek willen doen: 4 dec opening vd Walk -in-Love shop en op 9 dec uitdelen vd pakketten voor de families ; Gesponsord door jullie allemaal in Nederland!!!!!!Fantastisch bedankt nogmaals.

Week17-24 nov

mambo!!!

ongeveer de 4e week alweer. Goh, dit vliegt gewoon voorbij. Nu Tirza ook haar laatste dagen heeft gehad op het project ga ik nu nog alleen daarheen. Het vervoer is inmiddels vertrouwd en ik voel me veilig tussen deze mensen. Uiteraard ga ik niet 's' avonds alleen op pad want Tirza is nog wel hier voor een laatste week vakantie. We sms meestal rond 14.00 waar we zitten en spreken dan wel of niet samen af.

Voor de pakketten voor de families is een inventarisatie gedaan en we hebben 42

gezinnen die straks blij worden gemaakt met een mooi cadeau.

Ieder gezin krijgt dus een kip of meerdere afhankelijk van de grootte van het gezin en andere spullen.

Op maandag 17 nov heb ik dus de deuren van de te openen winkel geschilderd en de muur samen met Vicky een van de nanny's. panelen in de deur bekleed met een african fabric. Dat ik dat nog eens zou doen, ik ben helemaal niet crea Bea maar blijkbaar kun je ook van niets iets maken blijkt maar weer.

Op dinsdag weer lekker met de kids spelletjes gedaan en Afrikaans gedanst. Wat hebben we weer gelachen om zelfs de allerkleinsten die het blijkbaar met de paplepel wordt ingegeven om zo te dansen. Na het werk wordt ik opgehaald door onze guide Henry , Tirza en Vera en gaan we samen naar de bronnen in Chemka. Na een 2 uurtjes rijden richting Moshi nemen we het pad rechts en slingeren we en hobbelen we zo'n half uur door stoffige paden en droge vlaktes tot opeens een bos opduikt met daar midden in een fantastisch idyllisch plekje met een bron. Jeetje in de middle of niks...alleen wat locals die zelf een touw aan een hoge boom hebben bevestigd en daarmee van de kant zich midden in de bron laten vallen. Prachtig. Ze kijken natuurlijk alleen maar naar die 3 blanken die in het water gaan. Wat een heerlijk plekje en zacht water. Na een paar heerlijke uurtjes wordt nog een lekkere fritesomelet gemaakt, eentje die veel beter smaakt dan wij in ons huis hebben gekregen... Daarna hobbelen we weer terug naar Arusha. Onze chauffeur Henry houd wel van een beetje scheuren door de stoffige vlaktes en wij genieten van de omgeving en de locals.

Eenmaal thuis een uurtje stroomloos, dat is weliswaar lang geleden maar even onhandig want ondertussen zijn al onze devices weer leeg geraakt. Ach,wat zeur ik eigenlijk......na een klein uur gaan de lampen alweer aan...

Op woensdag ben ik druk bezig om de gekochte stof samen met Dolly en Jacqueline ( een van de naaisters) op het plafond te bevestigen. Nou gaat dat best redelijk maar niet alle planken aan het plafond zijn stevig genoeg om een punaise in te prikken ..... De klusjesman Ruben ( ziet eruit als Bob Marley) haha wat een tempo maar niet heus ...helpt ons maar heeft her en der wel wat sturing nodig.

Ook dit ziet er weer mooier uit. Ik geloof dat nu inmiddels vele nanny's iets hebben gedaan aan het mooi maken van dit kamertje.

Ik verwen mezelf met een lekker zwemuurtje bij het Arusha hotel. Tirza komt ook gezellig en we kunnen weer lekker kletsen. Nee Marian, de avocado sportleraar is niet meer gesignaleerd. Jammer, want eerder haalde hij heerlijke avocado's uit de boom voor onze zelfgemaakte guacomole.

Ik heb op donderdag hulp gekregen van papa juma, zo zeggen ze dat hier, niet de naam van de man zelf maar de vader van Juma een van de kinderen van de opvang. Samen met Dolly heb ik hem opgezocht thuis om te vragen of hij mij hiermee kan helpen. Na een 10 min. Met Dolly door de achteraf steegjes te hebben gelopen, kruip door sluip door, slootje over, hegje opzij duwen en paadje aflopen komen we bij een lemen hutje. Helaas papa is niet thuis en ze weten ook niet wanneer.

We gaan terug maar uiteindelijk na 2 uur is hij er en probeer ik uit te leggen wat ik wil doen. Het afwisselend blokken motief gemêleerd wit met zwart en zwart met wit kunnen we gaan leggen. De eerste baan is dus geen probleem. Ik moet hem uitgelegd krijgen dat de tweede niet zo maar lukraak naast de eerste kan. Het is wel mooi als het motief klopt en dat lukt me nog ook om dat aan hem te laten zien. Hij wil direct knippen en heeft al een deel gedaan als ik zie dat het niet helemaal goed is. Ik besluit hem te helpen ( de lamme helpt de blinde ) alsof ik dit klusje in Nederland zou doen. Maar met onze kunsten hebben we het zeil er toch mooi ingekregen. Niet helemaal zonder bobbels Ard-Jan, maar het woord perfect komt hier niet voor.

We genieten samen van het mooie werk. Ik geef hem 10.000 tsh ( 5euro ) voor de hulp en hij is super blij.

Ik ga dit straks echt missen. Ard-Jan zei al, nu ik dit zie kunnen we in de badkamer ook wel zoiets samen neerleggen. Hahahah.

Op de vrijdag heb ik me weer heerlijk vermaakt met de kindjes. Wat een feest, naast de 4-5 jarigen nu ook lekker kunnen knuffelen met de allerkleinsten en ze eten geven. Heerlijk!!

De video hebben jullie wrs al gezien maar er was een vrijdagmiddag dans met alle kids, nanny's en Agnes uit de keuken. Wat een lol. Een van de nanny's heeft nog een solo dans gedaan en alle kinderen genoten van haar talent!

Dolly is nu 1 jr hier in Tanzania en trakteerde op een soort oliebol ( zonder suiker dat wel) maar het was heerlijk.

Weer een mooie week afgesloten en nu begint het weekend alweer. Met de taxi naar de TGT waar het zwembad wacht. Onze vertrouwde taxichauffeur ( we noemen hem Lurch want lijkt wel op die enorm grote man uit de Adams family )vraagt nu ineens 18.000 tsh. Hij denkt die dames vragen me toch wel omdat ze me vertrouwen. Nou, deze keer gaan we akkoord maar nemen ons voor om vanavond datzelfde terug te doen en hem iets minder te geven zodat het totaal gelijk blijft. Haha, we leren het al.

Terug naar ons huis hebben we hem 23.000 gegeven .....Hij begon met 35.000. Ja daag!!!

Bij terugkomst hebben we lekker met Marian geskypt, die is inmiddels terug in Nederland en probeert te wennen. We horen wel dat het gepaard gaat met dubbele gevoelens. Je bent thuis maar met je hart in veel dingen nog hier in Tanzania.

We gaan op tijd naar bed omdat we zaterdag nog een dagje naar Moshi gaan een stadje op 80 km van hier. Het is het laatste uitstapje voor Tirza want zondagavond gaat ze naar huis.

Op de weg naar Moshi met de chauffeur Eddy gaan we een project bekijken wat door een van de scholen in Leek ( Groningen) is gesponsord . De nichtjes van Tirza zitten in Leek op die school en nu we zo in de buurt zijn kunnen we het niet voorbij laten gaan. De weg er naar toe is een soort Camel trophy road.

Het is prachtig te zien hoeveel er is gedaan en we zien een Friese vlag hangen en een paar stenen vooraan bij de school met daarin allemaal namen van Nederlandse vrijwilligers die hier hebben geholpen. Prachtig en aan de voet van de Kilimanjaro. Hoe mooi kun je het hebben. Op 31 oktober is de laatste steen gelegd.

Het is een erg warme dag en in Moshi hebben we een paar uur te besteden. De souvenirs gekocht en heerlijk gegeten bij een Indiaas restaurant. Jeetje, wat een zaligheid was dat. Je zou het niet zeggen aan de buitenkant maar volgens de lonely planet en tripadvisor een aanrader en dat blijkt dus ook.

Een mooie rit terug met weer wat mooie beelden van de Kili.

Ja , dan is het echt de allerlaatste avond voor Tirza en besluiten we bij Cinema's te eten, daar waar vanavond een Afrikaanse muziek avond is voor muziekstudenten . Niet iedereen blijkt al genoeg ervaring te hebben om wat te spelen maar de sfeer is leuk.

Voor Tirza wel nog een leuk nummer: jambo jambo bana lied.

Lurch brengt ons weer thuis en voor een schappelijke prijs. We probeerden eerst nog een andere taxi maar die waren echt allemaal veel te duur. Ach, ze proberen het gewoon.

Jaja, Jet moet op tijd maar bed want zondag ga ik toch weer naar de muzikale kerkdienst. Ik zit als enige blanke in de redelijk bezette kerk. Nog meer zangeressen en zangers dan de vorige week en die maken er weer een feest van. De voorganger dit keer gekleed in een creme kleurige broek die glinstert en bezet is met allemaal rode druiventrossen. Een dito tuniek maar voor mij is het net een pyjama.

Tirza pakt ondertussen thuis haar laatste dingen in en om 11.30 spreken we af met Josephine, de mevrouw van de supermarkt die een keer heeft gekookt voor ons en waar ik volgend weekend weer ga koken.

We nemen haar als dank mee uit lunchen want ze doet dit allemaal voor ons maar willen graag wat terug doen.

Het was gezellig en daarna plonsen we nog even bij Arusha in het water ivm de enorme hitte die dag.

Om 17.40 wordt Tirza door de taxi opgehaald en naar het vliegveld gebracht.

Jeeetje, nu ben ik de enige overgeblevene van het Big Brother huis....het is ineens wel stil maar ach, hoe slecht is het hier....

Gezellig met thuis geskypt en Sitoty and Lucas,onze massai- gards, kijken mee naar de mzungu's in IJsselstein. Ze zwaaien naar ze en ik heb gelachen om de blikken van Cecile, marleen en Ard-Jan.

Ik sluit om 19.15 de deuren af en ga op tijd naar bed.

Op maandag ga ik weg en neem de ipad mee inclusief het wifikastje zodat ik ook wifi heb op het werk. Er is tenslotte niemand anders meer hier die het gebruikt.

Aangekomen op het project neemt Eneza ( de oudste) meteen mijn rugzak en brengt die naar binnen. Wat een gezellige elf-jarige is dat toch en al zo volwassen. De kleinsten vinden haar ook zo leuk.

Ik zoek contact met Marian en ga Skypen. Big fun. De kinderen vinden het geweldig om zichzelf in het hoekje in beeld te zien. Ze proberen zelfs te praten met Marian. Sommigen drukten een kus op het scherm....hoe schattig de nanny's hebben ook allemaal gezwaaid en wat gezegd.

We hebben vandaag weer " schipper mag ik overvaren gedaan. Ik zing met de kinderen en zij roepen dan hard " ja of nee" . Samen met een van de nanny's die dan roept "ja" en de kinderen roepen dan weer "hoe?". Ze vinden het tof. Doen allemaal mee. Ook verstoppertje spelen vinden ze een hit. En vooral het deel waar Marian zich populair mee heeft gemaakt door zich te verstoppen onder een groot kleed.

Hoofd schouders...enz is dus vertaald en is ook een hit en ik doe het steeds sneller wat enorm lachen tot gevolg heeft.

De oudste kinderen hebben inmiddels vakantie en hoeven 'sochtends niet meer naar de school dus komen gewoon met de kleintjes mee naar de opvang.

Op het project de laatste schilderklusjes van de winkel gedaan en samen met Dolly de afwerking gedaan. Het kan nu worden ingericht. Naast stoffen mag ook Agnes ( kok) haar zelfgemaakte gehaakte mutsjes gaan verkopen en oma haar zelfgemaakte sieraden. Ieder krijgt zijn hoekje met een foto van de maker erbij. Hier zorgt Dolly voor. Het andere " multifunctionele rommelhok" is zowaar door een van de nanny's opgeruimd. Jeetje, ze kunnen ontzettend hard werken die meiden! Daar waar de gemiddelde Europeaan hulp van anderen zou vragen doen ze hier veel zelf. Nogmaals het initiatief hebben ze niet altijd zelf maar als je ze vraagt je te helpen vinden ze het zo leuk. Iets wat ze zelf hebben gedaan!! Deze ruimte willen we eigenlijk ook schilderen. Want het wordt tenslotte multifunctionele opslag voor speelgoed ( fietsjes, stoeltjes ), stoffen en verfvoorraad ,als er al wat is, en gereedschap. Ja,het moet tenslotte ergens blijven.

Vanmiddag in town Jimmy nog gesproken en hij maakt nog wat armbandjes voor me. Hij loopt veel rond de clocktower, het centrale punt in Arusha. Je vindt ze daar allemaal eigenlijk wel want ze weten dat die mzungu's daar steeds komen.

Helaas is vorige week de bekende massai- markt volledig afgebrand. Stel je voor wel 100 hele kleine kraampjes tegen elkaar aangebouwd waar je nauwelijks met 2 naast elkaar doorheen kunt lopen. Ze zijn voor driekwart hetzelfde maar in grote getale aanwezig zijn en voor die mensen hun broodwinning. Ze willen je allemaal in hun winkeltje hebben. Vele leuke spullen heb ik hier de eerste keer gekocht en had me voorgenomen nog eens te gaan. Het afdingen gaat hier prima. Helaas het kan niet meer, er wordt gezegd dat het aangestoken is... Zo van opgeruimd staat netjes.

Wel heel zuur voor al die mensen die hiervan afhankelijk zijn en wat zullen de gevolgen zijn.

Zo hoorde ik van Josephine ook dat een paar jaar geleden veel criminaliteit was in Arusha. Met de komst van de boda boda ( brommer taxi) lijkt de criminaliteit enorm verminderd maar nu wil de regering ze weer afschaffen met alle risico's vandien.

Ik zit hier nu ( 18.30) lekker buiten ; de avond valt snel maar deze tijd is zo heerlijk hier. Lekker windje, mooi uitzicht en de massai gards Lucas en Sitoty komen gewoon zo even bij je zitten ( ook al zit je te lezen of muziek te luisteren en zo af en toe leer je ze dan een paar woorden Nederlands en ik van hun swahili . Samen onder de parasol aan de picknicktafel.

Zo weten ze nu al woorden als huis, water, parasol en zon. Tjonge, ieder woord wat je wilt zeggen moet je opzoeken. Inmiddels lukt mij het tellen tot 10 al, de dagen van de week en de maanden van het jaar. Ik heb zowaar een geringe logica ontdekt wat ik dankbaar als ezelsbruggetje gebruik. Uiteraard gaat het groeten nu ook redelijk en vinden mensen het leuk als je de moeite neemt ook al is het natuurlijk verre van perfect.

Oke, ik ben weer bij geloof ik. Ik heb nog zoveel te vertellen maar dat past echt niet allemaal in dit blog.

Ik ben nu over de helft, en officieel mijn laatste week project maar dat wordt wrs wel wat langer. Op 4 dec wordt nl de winkel geopend en op 9 dec deel ik de pakketten uit ( inclusief de levende kippen.....)).

Ik blijf voorlopig nog even genieten van al het moois en speciaal van de mensen hier.

hakuna matata!!!

Week3 10-17 november

Mambo!!!

Dinsdag11 november alweer en vandaag is Aubree de oprichter en manager van dit alles aanwezig. Ik wil haar graag direct spreken want ivm " african time" zal het allemaal toch al niet zo snel gaan.

Aubree heeft in weeshuizen als vrijwilliger gewerkt en al gauw gezien dat dit het niet is voor haar. Zij is de mening toegedaan dat in principe kinderen zoveel mogelijk thuis moeten kunnen wonen en dat er dus iets moet worden gedaan aan de situatie van de ouders om dat te realiseren. Samen met een paar grote sponsoren heeft ze deze opvang opgericht in januari.

Ouders werken en kunnen de kinderen hier veilig achterlaten in de wetenschap dat ze 3 maaltijden per dag krijgen en als ze de leeftijd van 6 hebben bereikt naar school gaan. Voor ieder kind wat daar komt zoeken ze een sponsor die in de meeste gevallen tekenen om tot de 18-jarige leeftijd te betalen. Dit is 40 dollar per maand ( opvang tot 6 jr, dan naar school, boeken, uniform en 3 maaltijden per dag).

Nu deze opvang zo goed is georganiseerd komen ook de beter bedeelde gezinnen met een verzoek of hun kinderen daar mogen komen. Uiteraard kan dat maar de ouders dragen wel 13% van hun maandsalaris af aan Walk in Love).

Met dit alles in het achterhoofd begin ik mijn verhaal over het te besteden bedrag.

Aubree is aangenaam verrast en stelt van alles voor. Tenslotte is het veel geld wat jullie in Nederland allemaal hebben gegeven.!!!!! En de aanvankelijk genoemde babyvoeding is niet aan de orde. Kinderen eten met de pot mee dus geen babyvoeding nodig blijkbaar.....

Ik besluit iom Aubree het volgende:

- Met kerst krijgen 35 gezinnen een enorme mand gevuld met noodzakelijke spullen ( suiker, meel, rijst enz ) ter waarde van ongeveer 20 dollar per mand. Dat is heel veel hoor. Daarnaast stop ik er ook nog kleurtjes, vouwblaadjes, ballonnen en nog wat meer in)

- daarnaast kunnen we voor iedere nanny 3 uniformen laten maken met logo van Walk in Love. The nanny's hebben zelf aangegeven dat ze dat willen om zodoende niet iedere dag met vieze kleren ( snotneuzen, eten enz) naar huis te hoeven. Daarnaast staat het ook netjes vinden ze zelf.

- verder kunnen we van het overige geld een van de kindjes die nog niet gesponsord wordt 3 jaar helpen. De resterende jaren neem ik het sponsorschap voor mijn rekening. Het is Izaek, een heel rustig mannetje van bijna 2 jr die makkelijk zelf speelt en er gewoon prachtig uitziet, maar zo zijn ze hier eigenlijk allemaal. Ik zet straks een foto van hem op mijn blog.

Een leuk gesprek waar ik een goed gevoel bij had en een fantastisch mens die Aubree met het hart op de juiste plaats...

Ze vertelt blij te zijn met vrijwilligers van Doingoood, ze tonen initiatief en dat hebben ze hier nodig. De nanny's zijn niet lui maar ze zijn het gewoon niet gewend om dit soort opstart zaken te doen. Als je ze vraagt te helpen springen ze op en genieten ze ervan om mee te doen.

Marian, Tirza en ik hebben de muur inmiddels lekker oranje geschilderd, daarop een mooi lichtblauw hart en vervolgens van alle kinderen een groene afdruk van een van de voeten. Het is prachtig geworden. Het heet tenslotte Walk in Love.

Natuurlijk wilde we ook voetafdrukken van de nanny's , die hebben zich rotgelachen om die gekke meiden uit Nederland maar wat vinden ze het leuk dat ze nu ook zelf op die muur staan.

Op dinsdag hebben we 's avonds gezellig met Marian in town gegeten, het is tenslotte de een na laatste avond voor haar. Ze vind het echt moeilijk om straks te vertrekken. Na een heerlijke maaltijd gaan we naar huis met een taxi. Het afdingen gaat ons goed af maar deze man wist effe niet meer precies waar we wonen en baalde als een stekker dat hij akkoord was gegaan met maar 5 euro... Voor deze afstand.

Marian is woensdag voor het laatst op het project en trakteerde de kinderen op een snoepje.

De knuffels die ik hebt meegenomen uit Nederland van Chantal en Janneke hebben we 'Smiddags naar het mount Meru Hospital gebracht bij de zieke kinderen. Eerder hebben we van Vera , een fysiotherapie student die hier stage loopt, gehoord dat er de nodige papieren moeten worden ingevuld om dat te mogen doen. Toch hebben we het zelf geprobeerd en is het gelukt. Geen foto's maar de herinnering is prachtig, je had die koppies moeten zien. Kijkend naar Sneeuwwitje, of een van de dwergen. Ze vonden het mooi. Voor de oudere kinderen , stiften, kleurplaat of ballonnen.

Op donderdag horen we dat een juf is gearriveerd die de oudste kinderen van 09.00-13.00 les geeft. Dat betekent dat ik me kan concentreren op de jongste kinderen en eventueel op klusjes.

Redelijk strak in het lesgeven en kinderen krijgen gewoon commando's: keep quiet,

Sit, watch, listen, als kinderen straf krijgen kunnen ze gerust 15 minuten in de hoek worden gezet. Goed daar verander ik niets aan en ik laat het maar zo, hoe onredelijk de gegeven straf ook is.

Om 18.00 hebben we Marian uitgezwaaid, we zijn nu nog met z'n tweeën.

Op vrijdag hebben Tirza en ik bedacht het eerste kamertje" een hok" op te ruimen. De vraag is om een van de ruimtes in te richten als shop om alle zelf gemaakte kleding door de naaisters ergens zodanig te showen dat er ook gekocht gaat worden. Nu ligt het allemaal op een grote berg in de hoek.

De ruimte: Je moet je voorstellen: een betonnen vloer met ongeveer 70 lege plastic waterflessen liggen, 5 dozen met waterflessen, kapot speelgoed, beestjes, kinderfietsjes, kinderschommelstoeltjes, puzzels,voetballen ( kapotte en nog goede) Verfblikken en opgedroogde kwasten.

Op de vraag waarom er niet met speelgoed werd gespeeld was het antwoord dat kinderen ruzie maakten om op het fietsje te mogen want ze hadden er maar 4 ipv het aantal wat genoeg zou zijn voor alle kinderen. Ik zei: je hebt toch ook maar een schommel , dat gaat toch ook goed?? Kinderen hebben vervolgens daarna heerlijk gespeeld.... En de nanny's waren er ook blij mee dat het gebruikt wordt.

Het kamertje is helemaal leeg nu, de puzzels heeft Tirza helemaal schoongemaakt, het speelgoed gesorteerd en een van de nanny's gevraagd om ons hierbij te helpen. Ze vond het hartstikke leuk. Daarna heeft ze gedweild en is de kamer klaar om geschilderd te worden.

Tirza neemt afscheid en krijgt nog een paar armbanden. De kids krijgen een koekje waar ze enorm lang mee kunnen doen.

Met een tevreden gevoel lekker ons avondmaaltijd bij de TGT genoten en op tijd naar huis.

Morgen zijn we nl alweer want op dit grote voetbalterrein wordt de grote christmasfair gehouden. Allemaal kraampjes die zelfgemaakte spullen verkopen waarbij opbrengst voor een project.

Ook Walk in love laat hun zelfgemaakte kleding, laptoptassen, ipadhoezen, haarbanden zien. Op 1 dec gaat wrs de winkel ( ons opgeknapte hok) open dus maandag ga ik de ruimte verven.

Heb er veel zin en de kleding kan dan keurig worden opgehangen zodat alles ook zichtbaar is. Nu ligt alles op elkaar door elkaar op een plank.

Ik heb genoten op de TGT en ook souvenirs gekocht. Toch vreemd om kerstpullen te zien in de brandende hitte hier want zaterdag was het echt warm.

Bij terugkomst in het huis wacht ons een typische maaltijd: een omelet met daarin meegebakken : frites ...... En niet een beetje machtig zeg. Pffff

Zondag: naar the gloryland church. Prachtig wat een heerlijke muzikale gebeurtenis. Iedereen gaat op in de muziek. Genieten. Deuren staan wijd open en tot in verre omtrek is dit te horen. Een band voor in de ruimte. Drumstel achter een glazen wand, drie zangeressen in mooie lange jurken, pianist, paukenist, saxofonist en 2 zangers. De pastoor vertelt ons over the church and you: menig gelovige zit met de bijbel in de hand en pen en papier om evt opmerkingen direct te noteren.

Na de preek gaan we staan en gaat iedereen op in de muziek. Nu herleeft Bob Marley weer even want de reggae spat eraf. Geweldig. Volgende week weer.

Met 2 meiden die hier op stage zijn bakkie gedaan bij Cinema's. Tirza gaat thuis effe Skypen. Ik laat me afzetten in town met de dala dala en betaal 15000 shilling (7,50) om bij een hotel lekker te kunnen zwemmen , zonnen en een drankje te drinken. Muziekje in de oren. Je lezen het goed: het valt allemaal niet mee hier....

Maandag 17 november ga ik alleen nog naar het project en ga er op tijd heen ivm schilderen. Heb zin om de kindjes weer te zien. Ben benieuwd of ze er allemaal weer zijn. Verschillende liedjes vertaald naar Engels zodat nanny's het zelf kunnen blijven doen als ik weg ben want kinderen en zijzelf vinden het leuk. Ik vraag ze ook wat ze zelf als kind hebben geleerd.

Het schilderen samen met een van de nanny's gedaan. Het interesseert ze niet dat ze verf over zich heen krijgen. Knoeien moet kunnen. 2 muren zijn taupe en de andere verven we lichtblauw. Gezien de felle en veelkleurige stoffen die er in komen te hangen besluiten we de muren maar rustig te houden.

Samen met Vicky naar de plaatselijke winkels geweest waar zij meer korting krijgt dan mzungu's ( blanken) . We zoeken een zeiltje voor op de vloer en een paar doeken om aan het plafond te draperen zodat we dat het lelijke stuk kunnen wegwerken.

Na het voor een habbekrats te hebben gekocht ( totaal 20€) loopt Vicky met de rol zeil door de stad totdat we een dala dala hebben gevonden die ons terugbrengt naar het project.

Ik heb inmiddels wat ervaring met de dala dala maar vandaag sloeg alles. Voller dan vol maar een oude man kwam er toch nog in en zakte zo bij mij op schoot.....

Pardon, wilde ik zeggen maar de schuifdeur van het meer dan overvolle busje ging al dicht. Gelukkig duurde het niet lang, maar in deze situatie duren deze 5 min voor mij uren.

Nou, ik heb jullie weer allemaal bijgepraat over de afgelopen week. Jeetje, het gaat zo snel voorbij hier. Ik zit al in week 3 en geniet met volle teugen.

mpaka wiki ijayo

Week2 4-10 nov

Week 2 : 4-10 november

Dinsdag ga ik met de dala dala met Tirza en Marianne naar het project. Dit keer met volle rugzakken kleding.

Ook tijdens ons vervoer een muts uitgedeeld, wat een lol is dat zeg. We worden vriendelijk onthaald door de nanny's op het project en met omhelzingen begroet. Mijn naam onthouden ze al. Dat voelt goed. Het is iets drukker omdat het vanochtend droog en zonnig was. In overleg met Neema, de Coordinator er is tijd om kleding na de lunch te verdelen. Nanny's verdelen de kleding zo dat degene die het minst bedeeld zijn de broeken/truien krijgen. Voor alle kinderen is er natuurlijk iets en met sokken zijn ze net zo blij als met iets anders van kleding of stiften.

Een dag op de opvang begint met gezellig spelen. Ouders noteren dat hun kind is gebracht en tot 10.00 komen kinderen aanwaaien ( het blijft African time) Vervolgens wordt een "heerlijke" beker warme pap voorgezet. Voordat de kinderen daaraan beginnen wordt keihard " "thank you god, for this food ! Welcome teacher " geschreeuwd. De een vindt de pap heerlijk, de ander gruwelt ervan. Voor sommigen is dit het eerste wat ze vandaag krijgen. Als iedereen het op heeft ruimen ze zelf de bekers op. Samen met een vd nanny's gaan de kinderen naar de klas. Daar wordt het aan ons vrijwilligers overgelaten. Improviseren dus iedere dag weer. We hebben nu al maskers gemaakt, bootjes gevouwen, gekleurd, gepuzzeld, het alfabet geoefend in het Engels en daarnaast liedjes met ze gezongen waarbij bewegingen gemaakt worden. Dat vinden ze echt leuk.

daarna gaan ze lekker buiten spelen. Tikkertje, verstoppertje, " schipper mag ik overvaren" zijn voor hun onbekend maar vinden ze heel erg leuk. Ondertussen worden we vriendelijk bekeken door de nanny's die de allerkleinsten knuffelen, eten geven of op de rug dragen. De kleintjes eten rond 12.00 een groentje prutje, gewoon rechtop zittend op de grond met een slab voor. Ook geen flessen maar water uit de beker net als wij. Dan is het " Lalla-time" en worden ze gewoon allemaal op de buik naast elkaar gelegd en slapen ze vrijwel meteen. Bijzonder is het wel.

Rond 12.30 wordt het warme eten opgeschept op borden en zetten we ze klaar op de tafeltjes voor de oudere kids. Kinderen in een rijtje om handen te wassen. Oja, intussen zijn de oudste 5 kinderen met een tuk-tuk gebracht vanuit de school. Het meisje wordt als de koningin onthaald en is ook zo lief voor alle kindjes. Zij werkt eigenlijk direct mee bij het handen wassen. Kinderen gaan eten en dat wordt voorafgegaan door weer even hard te schreeuwen met stijf dichtgeknepen ogen.

Lege borden brengen de kinderen zelf naar buiten en dan nog even lekker dansen op Afrikaanse muziek. Geweldig, daar staan we dan met onze stijve heupen. Het moet hilarisch zijn voor hun om ons te zien stuntelen.

Ook dan voor de oudste kinderen " lalla-time" en kruipen ze met 2 in bed. Dekentje en snurken maar.

Voor ons zit het er dan meestal op en nemen ons meegebrachte broodje of we gaan ergens even een broodje eten in het afri- café of bij fifi's.

De kokkin op het project Agnes ( mamma Agnes) is een ietwat oudere vrouw. Ieder dag vraag ik haar wat ze heeft gemaakt voor de kinderen en mag ik het proeven. Ik vind het geweldig. Ze koken vaak ook gewoon buiten op een vuurtje.

Ik kreeg nu Ugali. Het is een puree van meel en water. Heel vast , en daarbij jus met tomaat en ui, en een beetje spinazie. Op zich prima eten alleen : wel met de handen opeten.... Ze liet met direct zien hoe ik het moest eten. Prachtig is dit toch.

Bij het project zit tevens een naai atelier waar 4 dames werken, Jacqueline, Violet, Annyt en Glory. Een oudere dame naast nanny ook iemand die sieraden maakt. Lekker door het atelier gesnuffeld en met de dames gesproken, 4 oude trapnaaimachines staan in een heel warm lokaaltje naast elkaar en daar wordt van alles gemaakt van jurken tot laptoptassen met uiteraard de mooiste stoffen.

Na weer een mooie werkdag hebben we een capu bij africafe gedronken en toen naar huis.

Deze week al geskypt met thuis. Toch wel bijzonder dat het allemaal kan zolang er stroom is en het wifikastje is opgeladen.

De eerste week van november. Ik hoor van de anderen dat er de afgelopen weken nog geen druppel regen is gevallen en vanaf afgelopen zaterdag 1 november dus iedere dag wel een bui. De korte regentijd is dus blijkbaar gekomen.

Maar nog steeds is er dagelijks wel tijd om met een Afrikaans muziekje in de oren te genieten van de namiddagzon bij ons huis want de temperatuur is gewoon heerlijk.

Vrijdag 7 nov weer een leuke dag op het project. Vandaag zijn de kinderen zo druk en ik krijg moeilijk de aandacht van ze. De nanny is er ook niet dus kan haar niets vragen te vertalen. Dan maar even de puzzels, het alfabet. Hierbij pakt een van de kinderen een stuk hout ( de aanwijsstok) en wijst daarmee de a aan en zegt " a is from apple" dan zeggen ze het allemaal na. Eenmaal bij de 'z' aangekomen is de aandacht weg en gaan we gauw weer naar buiten voor een lekker speel uur. Zij genieten en ik ook; " schipper mag ik overvaren " . Ze vinden dit zo leuk dat we het vertalen naar het Engels zodat de nanny's het na ons vertrek ook kunnen blijven doen. Ook zij vinden het nl leuk.

Nadat we de dala dala naar town hebben genomen stappen we over in de taxi naar het zwembad van de TGT. Daar genoten van de namiddagzon en een pizza bij zonsondergang.

Zaterdag om 08.30 zit ik in de kerk. Het zou een mooie gospeldienst worden. Helaas is het koor nu net op weekend en horen we het eerste uur alleen maar de voorganger heel enthousiast lezingen voordragen en uitleg geven hierover. Dit gaat met vele gebaren en stemverheffingen gepaard. Terwijl iedereen op zijn eigen tijd binnenkomt en vertrekt besluiten we toch maar weer te gaan. We doen volgend weekend een nieuwe poging want juist dat vele zingen maakt het zo speciaal.

Vandaag zondag gaan we samen vroeg op pad. We hebben een gids geregeld voor een dagtocht in Marangu , aan de voet van de Kilimanjaro. Op zondag loopt men er netjes bij en ga je naar de kerk. Er is hier aan kerken geen gebrek. Anglicaans, luthers, rooms katholiek, er zijn moskeeën,baptisten gemeente. L

Keus genoeg dus. Terwijl wij ons begeven naar de ingang van het Kilimanjaro national park zie ik eindeloze rijen mensen lopen langs de weg met nette kleren. Allemaal op weg naar een kerk.

Een chauffeur brengt me naar Moshi waar de gids me vanaf daar vergezeld naar Marangu waar ik naar een prachtige waterval loop en de locals van minstens 8 mt hoogte zo het water in duiken. Ik besluit gewoon te kijken. Een gratis voetmassage door de visjes is ook heerlijk na zo'n tochtje.

Vervolgens nog zelf koffiebonen geroosterd, gemalen met een stok en vervolgens een heerlijk bakkie leut gedronken. Wat smaakt dat fantastisch zeg. Ook een ervaring rijker wat betreft het bananenbier of wijn. Jeetje, wat is dat bitter en alcohol percentage van 10%. Weer een prachtige dag. Dit alles op de plaats waar de kili-klimmers het park weer uitkomen.

Het uitzicht wordt met de minuut beter en uiteindelijk word ik getrakteerd op een fantastische blik op de Kilimanjaro. Wat een pracht!!!

Vandaag maandag 10 nov heb ik samen met Tirza en Marian met de kinderen gezongen en op instrumenten gespeeld. Blokfluiten, triangel, tamboerijn, trom, xylofoon. Ze kunnen goed herrie maken zeg!!!

Zo eenvoudig maar zo leuk is het om met een ballon te spelen. Dat blijkt toch wel, ook als de ballon eenmaal stuk is wordt er nog met de overgebleven stukjes gespeeld.

Morgen spreek ik de manager van Walk in Love ( Aubree) om af te spreken wanneer we spullen gaan kopen. Ik kan niet wachten.

kwa heri!!!